نکاتی درباره نحوه‌ی برخورد معلمان با کودکان دارای لکنت

نقش معلم کودکان دارای لکنت

معلمان باید در مورد نحوه برخورد با کودکان دارای لکنت که در کلاس هستند، بدانند و اقدماتی انجام دهند و  مشکل را گزارش  کنند.

به طور مثال:

• آیا باید از  کودک دارای لکنت انتظار داشت تا گزارش شفاهی دهد ، با صدای بلند بخواند یا به سوالات پاسخ دهد؟
• آیا باید با کودک دارای لکنت  در مورد گفتار او صحبت کنید یا آن را نادیده بگیرید؟
• اگر بچه های دیگر او را اذیت کنند چه باید کرد؟

اینها فقط چند سوال است که اغلب معلمان می پرسند.

نحوه‌ی برخورد با کودکان پیش دبستانی و مهد کودک دارای لکنت

همه کودکان در این گروه سنی مشغول یادگیری سریع صحبت کردن هستند. به همین ترتیب ، آنها اشتباهات گفتاری دارند.

ما این \”اشتباهات\” را ناروانی می نامیم. برخی از کودکان بیش از دیگران دارند و این طبیعی است. با این حال ، کودکان خاصی هستند که دارای بسیاری از اختلالات به ویژه تکرار و طولانی شدن صدا هستند. این اشکالات  برای کسانی که گفتار انها را میشنوند کاملاً قابل توجه است.

اگر نگران هستید که ممکن است  با یکی از این کودکان در ارتباط با  لکنتی که در حال پیشرفت است ،مشکل ایجاد شود ، در این مرحله توجه خاصی به کودک نکنید. بلکه برای شنیدن  پیشنهادات برای برخورد با این موضوع با یک آسیب شناس گفتار و زبان (گفتاردرمانگر) صحبت کنید.

همچنین لازم است والدین ، ​​معلمان و دیگران با  صبر ، آرامش و به دور از هیجانات غیر معمول به کودک گوش دهند و به او پاسخ دهند و  همزمان از یک آسیب شناس گفتار و زبان برای درمان لکنت کودک کمک بگیرند.

نحوه‌ی برخورد با کودکان مدرسه رو دارای لکنت

نگرانی عمده بیشتر معلمان  در مورد واکنش کودک نسبت به لکنت خودش در کلاس است. چگونه باید از کودک انتظار داشت تا در کلاس شرکت کند؟ پاسخ این سوال ، به ویژگی های هر کودک بستگی دارد. در یک حالت افراطی ممکن است که کودکی کاملا بی توجه و خوشحال باشد و مانند هر کودک دیگری در بحث  شرکت کند.

در طرف دیگر کودکی که گریه می کند و از صحبت کردن امتناع می ورزد. بیشتر کودکان در موقعیتی بین این دو مورد هستند. اگر کودک تحت نظر آسیب شناس گفتار و زبان است ، میتواند نظر گفتاردرمانگر را در مورد انتظارات منطقی بپرسید. همچنین از کودک بپرسید که چگونه دوست دارد در بحث ها شرکت کند.

کودک دارای لکنت را لزوما مجبور به صحبت کردن در جمع نکنید و یا  به شکل افراطی و ارادی مشارکت اجتماعی او را کاهش ندهید.

با کودک صحبت کنید: حمایت خود را نشان دهید

معمولاً توصیه می شود که با کودک به طور خصوصی صحبت کنید. برای او توضیح دهید که هنگام صحبت کردن – درست مثل یادگیری مهارتهای دیگر – گاهی اوقات اشتباه می کنیم. ما صداها یا کلمات را تکرار می کنیم یا  گاها هنگام گفتن صدایی دچار قفل شدگی میشویم. اما با تمرین ما پیشرفت می کنیم. توضیح دهید که شما معلمان او هستید و شما با لکنت کودک مشکلی ندارید.

با این روش صحبت با کودک ، به او کمک می کنید تا یاد بگیرد که از لکنت او آگاهی دارید و هم خودش و هم لکنتش را قبول دارید و پذیرفتید.

پاسخ دادن به سوالات

همانطور که در کلاس سوال می کنید ، می توانید بعضی کارهایی را  انجام دهید تا شرایط را برای کودکی که لکنت میکند ساده تر کنید.

• در ابتدا ، تا زمانی که خود را با کلاس وفق دهد ، از او سوالاتی بپرسید که با کلمات نسبتاً کمتری بتواند پاسخ دهد.
• اگر قرار است از هر کودکی سوالی پرسیده شود ، کودکی را که لکنت دارد نسبتاً زودتر صدا کنید. برای همچین کودکی  هر چه بیشتر صبر کند تا نوبتش شود  تنش و نگرانی هایش افزایش میابد.
• به کل کلاس اطمینان دهید که (1) آنها به اندازه نیاز برای پاسخگویی به سوالات وقت خواهند داشت و (2) شما علاقه مند هستید که آنها وقت بگذارند و به جوابهایشان فکر کنند ، نه اینکه فقط سریع جواب دهند.

بلند خواندن در کلاس

بسیاری از کودکانی که لکنت دارند ، می توانند کارهای خواندن شفاهی را در کلاس به طور رضایت بخشی انجام دهند ، به خصوص اگر در خانه برای تمرین تشویق شوند. با این وجود عده ای نیز وجود خواهند داشت که در کلاس هنگام خواندن با صدای بلند به شدت لکنت خواهند داشت. پیشنهادات زیر ممکن است به این کودکان کمک کند.

بیشتر کودکانی که لکنت دارند هنگام هم صدایی و همخوانی با فرد دیگر روان هستند. به جای اینکه کودکی را که لکنت دارد صدا نکنید ، بگذارید نوبت خود را با یکی از بچه های دیگر عوض کند. اجازه دهید بعضی اوقات کل کلاس به صورت گروه های دوتایی بخوانند تا کودکی که لکنت دارد احساس \”خاص\” بودن نکند. به تدریج ممکن است اعتماد به نفس بیشتری پیدا کند و بتواند به تنهایی توانایی مدیریت خواندن با صدای بلند را داشته باشد.

قلدری و تمسخر کودکان دارای لکنت

اذیت کردن می تواند برای دانش آموزی که لکنت دارد بسیار دردناک باشد و باید تا حد ممکن از بین برود.

• اگر کودک به وضوح از مزاحمت ناراحت شده است ، با او به صورت شخصی صحبت کنید. به کودک کمک کنید تا بفهمد چرا دیگران اذیت می کنند و ایده های بارش فکری را برای نحوه پاسخگویی به او بفهمانید.
• اگر بچه های خاصی او را انتخاب می کنند ، با آنها به تنهایی صحبت کنید و توضیح دهید که اذیت کردن غیرقابل قبول است.
• سعی کنید از آنها کمک بگیرید. بیشتر آنها تأیید معلمان را می خواهند.
• در صورت ادامه مشکل ، ممکن است بخواهید با مشاور راهنما یا مددکار اجتماعی مشورت کنید در صورتی که در ساختمان شما زندگی میکنند،آنها اغلب پیشنهادهای خوبی برای مدیریت اذیت کردن دارند.

درمان لکنت با گفتاردرمانی

اگر مطمئن نیستید که یک آسیب شناس گفتار و زبان در مدرسه شما  است ، با مدیر مدرسه  خود صحبت کنید.

همچنین به والدین پیشنهاد کنید که در جستجوی فردی باشند که در درمان لکنت تخصص داشته باشد و دارای گواهی صلاحیت بالینی از انجمن گفتاردرمانی ایران و نظام پزشکی باشد.

همچنین می‌توانید تیم تخصصی درمان لکنت،خانه لکنت را به والدین معرفی کنید و خانواده ها بتوانند از درمان آنلاین لکنت استفاده کنند.

ما چند نکته کلی را ذکر کرده ایم . همیشه به خاطر داشته باشید که هر کودک متفاوت است و نگرش مثبت مراقبتی شما تفاوت زیادی ایجاد می کند.

نکاتی برای گفتگو با کودکی که لکنت دارد

• به کودک نگویید سرعت خود را کم کند یا \”آرام باشد\”.
• کلمات را برای کودک کامل نکنید و به جای او صحبت نکنید.
• به همه اعضای کلاس کمک کنید یاد بگیرند که به نوبت صحبت کنند و گوش دهند. همه کودکان – به ویژه آنهایی که لکنت دارند –هنگامی که توقف های کوتاه وجود دارد و آن ها توجه شنوندگان را به خود دارند،صحبت آسان تر خواهد شد.
• از دانش آموزی که لکنت دارد ، همان کیفیت و کمیت کاری را انتظار داشته باشید که از کودکان دیگر دارید.
• با دانش آموز به صورت عجولانه صحبت نکنید و مرتبا مکث کنید.
• نشان دهید که شما در حال گوش دادن به محتوای پیام هستید ، نه نحوه گفته شدن آن.
• با دانش آموزی که در مورد مکانهای مورد نیازش در کلاس لکنت دارد ، یک نفره مکالمه کنید. به نیازهای دانش آموز احترام بگذارید اما ان را غیرفعال نکنید.
• لکنت را تبدیل به چیزی که از آن شرمنده شوید نکنید. در مورد لکنت درست مثل هر موضوع دیگری صحبت کنید.