درمان لکنت زبان بزرگسالان

درمان لکنت زبان بزرگسالان

این مطلب به معرفی ماهیت درمان لکنت زبان بزرگسالان ، انواع برنامه های درمانی، ویژگی های درمان لکنت بزرگسالان می پردازد. لکنت یک اختلال گفتاری است که ناشی از تغییراتی در عملکرد مغز است پس استفاده از عبارت لکنت زبان اشتباه می باشد ، چون لکنت ارتباطی با زبان به عنوان عضوی از بدن، ندارد.

لکنت اختلالی است که شیوع آن در بزرگسالی یک درصد است . این بدان معناست که لکنت در برخی افراد تا بزرگسالی باقی می ماند . احتمال ماندگاری لکنت در پسرها و در افرادی که سابقه ی ژنتیکی دارند، بالا است.

درمان لکنت زبان بزرگسالان با درمان لکنت کودکان چه تفاوتی دارد ؟

لکنت در ابتدا یک اختلال گفتاری است، باافزایش سن و مزمن شدن لکنت و تجربیات منفی متعدد فرد دارای لکنت ، این اختلال صرفا یک عدم هماهنگی در صحبت کردن نیست! فرد احساسات منفی متعددی را تجربه می کند ، این احساسات بخشی از لکنت فرد است که در معرض دید سایرین نیست ، افراد بزرگسال دارای لکنت ، احساساتی نظیر : شرم ، ترس، نگرانی، خشم ، افسردگی ، ناامیدی و … را تجربه می کنند. بسیاری از این احساسات بارها و بارها درهر موقعیت گفتاری توسط فرد تجربه می شود.

به تدریج باورهای منفی در فرد دارای لکنت نهادینه می شوند و  نگرش هایی مثل : به اندازه ی کافی خوب صحبت نمی کنم ، با وجود لکنت دوست داشتنی نیستم و … را به وجود می آورند.این احساسات و نگرش های منفی منجر به رفتارهایی در افراد بزرگسال دارای لکنت می شود .

درمان لکنت بزرگسالان چه ویژگی هایی دارد؟

اجتناب از موقعیت های گفتاری یکی از شایع ترین ویژگی لکنت بزرگسالان است . مهمترین ویژگی درمان در بزرگسالان ،همه جانبه بودن درمان است تا تمام جنبه های آسیب دیده ناشی از لکنت را پوشش دهد . در بزرگسالان دارای لکنت هدف صرفا روانی گفتار نیست . طبق چارچوب ICF ، درمان لکنت در نوجوانان و بزرگسالان در حیطه های متعددی اتفاق می افتد از جمله بهبود واکنش های عاطفی ، شناختی و رفتاری فرد دارای لکنت. برای مثال درمسیر درمان یک فرد بزرگسال دارای لکنت بر روی نگرش های وی در مورد خودش ، درمورد جهان ، ودرمورد اطرافیان او کار می شود. علاوه براین در زمینه ی افزایش مشارکت اجتماعی فرد بزرگسال دارای لکنت ،تلاش بسیاری از جانب گفتاردرمانگر انجام می شود .

انواع درمان لکنت بزرگسالان

درمان لکنت در بزرگسالان به طور کلی در سه حیطه  ی کلی طبقه بندی می شود : ( اگرچه می توان از ابعاد مختلفی ، انواع درمان لکنت بزرگسالان را دسته بندی کرد. )

دسته ی اول درمان هایی هستند که بر روی لحظات وقوع لکنت کار می کنند ؛ هدف این نوع برنامه های درمانی کاهش شدت لکنت است ، نه حذف کامل آن .

دسته ی دوم درمان های مبتنی بر شکل دهی روانی هستند. به طور کلی با افزایش سن، درمان لکنت به سمت ایجاد الگوهای گفتاری جدید ، تمایل پیدا می کند.

دسته ی سوم درمان هایی هستند که علاوه بر دو مورد بالا برروی نگرش های فرد بزرگسال دارای لکنت هم تمرکز می کنند .

درمان لکنت یا کنترل لکنت ؟

خیلی اوقات افراد بزرگسال دارای لکنت از ما می پرسند که آیا لکنت در بزرگسالی درمان قطعی دارد یا صرفا درمان یعنی کنترل گفتار !

واقعیت این است که برای پاسخ به این سوال باید به ماهیت لکنت در بزرگسالی و علت لکنت توجه کرد، لکنت اختلالی است که غالبا در سنین کودکی آغاز می شود، در برخی از افراد لکنت تا بزرگسالی ادامه می یابد. وقتی سن افزایش پیدا می کند ، رشد مغز تکمیل می شود و اصطلاحا انعطاف پذیری مغز کاهش پیدا می کند . ایجاد تغییرات در مغز، در بزرگسالی ، سخت از دوران کودکی است برای همین متخصصان گفتار و زبان به هیچ عنوان وعده های دروغین در مورد درمان لکنت بزرگسالان را نمی دهند. وعده هایی نظیر : درمان قطعی و درمان بدون بازگشت .

واقعیت این است که درمان لکنت  در بزرگسالی غیرممکن نیست اما نیازمند همت و تلاش و زمان بیشتری است. در مراحل اول درمان نیاز به کنترل داریم و با گذشت زمان تکنیک های آموخته شده درونی می شوند و درمان اتفاق می افتد.

درمان لکنت بزرگسالان چقدر زمان می برد ؟

به طور کلی زمان مشخص و دقیقی را نمی توان برای درمان لکنت ، چه در کودکان و چه در بزرگسالان مشخص کرد اما تحقیقات نشان داده اند که طول دوره ی درمان در بزرگسالان بیشتر از کودکان است . می توان گفت به طور میانگین 18 ماه زمان لازم است تا با مداومت زیاد بتوانیم یک مسیر عصبی جدیدد و نسبتا پایداری را در مغز ایجاد کنیم .

آیا درمان لکنت بزرگسالان شامل دارودرمانی است ؟

برای درمان لکنت چه در کودکان و چه در بزرگسالان دارودرمانی نتایج مورد اطمینانی نداشته است . گفتاردرمانی می تواند در بزرگسالان تا حد بسیار زیادی شدت لکنت را کاهش دهد و حتی در برخی مراجعین کاملا موجب حذف لکنت شود.اما در برخی مراجعین شاهد اضطراب فراگیر هستیم که شدت این اختلال ممکن است آنقدر بالا باشد که فعالیت های روزمره ی فرد را مختل کند، در این مواقع ارجاع مناسب و به موقع به روانپزشک می تواند موجب تسریع روند درمان شود.

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *