درمان لکنت زبان عصبی【5 روش درمان】+علائم و تشخیص!

از آنجا که لکنت زبان عصبی از مجموعه ای بسیار متنوع از بیماری ها و اختلالات ناشی می شود، علائم لکنت عصبی ممکن است به طور گسترده ای بین افراد مختلف متفاوت باشد.

تشخیص لکنت زبان عصبی توسط آسیب شناس گفتار و زبان که اختلالات گفتاری را تشیص و درمان می کند، تشخیص داده می شود. لکنت نوروژنیک ممکن است به عنوان یک تشخیص احتمالی در نظر گرفته شود اگر یک یا چند مورد از علائم زیر مشاهده شود:

• سطوح بیش از حد از disfluencies طبیعی و یا وقفه در جریان رو به جلو از گفتار، مانند interjections و تجدید نظر؛
• انواع دیگر ناسازگاری، مانند تکرار عبارات، کلمات و بخش هایی از کلمات (صداها یا هجاها، طولانی شدن صداها) و غیره؛
• تردید و مکث در مکان های غیر منتظره یا نامناسب در یک گفتار و یا مکث در شروع صحبت؛
• توقف گفتار در هنگام تولید یک کلمه بدون اتمام کلمه؛
• صداهای اضافی مزاحم یا خارجی در طول تولید گفتار؛
• انفجار سریع گفتار که ممکن است غیر قابل درک باشد؛
• حرکات خارجی لب ها، فک یا زبان در هنگام تلاش برای صحبت کردن، از جمله ژست گرفتن.

به نظر می رسد بسیاری از افراد از اختلالات در گفتار خود بی اطلاع باشند یا حداقل نگران آن نباشند. دیگران ممکن است آگاهی نشان دهند و احتمالاً اضطراب و حتی افسردگی را در مورد مشکلی که در صحبت کردن با آن مواجه می شوند، ابراز کنند. این ممکن است با رفتارهای دیگری همراه باشد که ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• رفتارهای ثانویه یا مرتبط، مانند تنش و مبارزه آشکار در تولید گفتار. حرکات سر یا اندام هنگام صحبت کردن، کاهش تماس چشمی؛
• به تعویق انداختن یا تاخیر در تلاش برای گفتن یک کلمه یا اجتناب از کلمات یا موقعیت های گفتاری.
  این رفتارها ممکن است ناشی از تلاش‌های گوینده برای غلبه بر ناروانی یا زور زدن به آن باشد، یا از تلاش برای پنهان کردن یا پنهان کردن این حقیقت که او در تولید گفتار با صدای عادی مشکل دارد، ایجاد شود.