پسرم لکنت زبان گرفته چه کار کنم ؟ سوالی که ذهن مادرانی را که برای تربیت فرزندانشان زمان می گذارند را به خود مشغول کرده است. شروع لکنت غالبا ناگهانی است و غالبا بعد از مدت ها روان صحبت کردن اتفاق می افتد ! این دو موضوع باعث نگرانی و اضطراب والدین می شود. در این مطلب به شکل پله به پله به شما والدین خواهیم گفت که بعد از شروع لکنت چه اقداماتی انجام دهید. در ادامه از واژه ی (لکنت) به جای عبارت شایع و غلط (لکنت زبان) استفاده می کنیم.
گام اول : آگاهی خود را بالا ببرید !
سعی کنید از طریق جستجو در صفحات مجازی معتبر و مرتبط با لکنت ، اطلاعات خود را بالا ببرید، لازم است که والدین بدانند که : لکنت یک اختلال گفتاری است. لکنت در کودکی آغاز می شود. ترس علت لکنت نیست. اضطراب علت لکنت نیست و صرفا عامل تشدید کننده ی لکنت است، لکنت نوسان دارد. لکنت می تواند خود به خود درمان شود یا تا بزرگسالی باقی بماند، لکنت می تواند ارثی باشد ، لکنت از طریق تقلید ایجاد نمی شود ، لکنت نوسان دارد و در انتها لکنت قابل درمان است. سعی کنید مطالب را در صفحات و سایت های معتبر آسیب شناسان گفتار و زبان مطالعه کنید.
گام دوم : از بدتر شدن اوضاع جلوگیری کنید !
اینکه مدام از کودک خود سوال کنید یا مداوم از او ویدیو بگیرید صرفا کودک را نسبت به لکنتش حساس کرده اید. سعی کنید توصیه های مربوطه را رعایت کنید برای مثال :
- هر نوع آموزشی که روی کودک فشار می آورد را محدود یا قطع کنید ( آموزش زبان ، آموزش شکل های هندسی و اسامی حیوانات و …)
- مدت زمان دیدن تلویزیون را محدود کنید . یک کودک دو ساله نباید به هیچ عنوان تلویزیون ببیند اما بارها شاهد این موضوع بوده ایم که والدین برای کودکانشان در سنین پایین سی دی های کارتون زبان انگلیسی را روزانه چندین ساعت برای کودک گذاشته اند!
- زمان ویژه ای را برای کودک خود اختصاص دهید . پدر و مادر هر دو در طی روز ، به طور جداگانه بازی لذت بخشی را با کودک داشته باشند.
- گفتار کودک خود را زمانی که لکنت می کند قطع نکنید یا جمله یا کلمه ی کودک را تکمیل نکنید !
- به کودک نگویید : چرا اینطور حرف می زنی ؟ درست بگو ! عجله نکن ! از اول بگو ! نفس بگیر و بگو ! ( لکنت ارادی نیست !)
چگونه از بدتر شدن اوضاع جلوگیری کنیم؟
- تماس چشمی را از کودک خود نگیرید . اگر لکنت اتفاق افتاد ، قابل درک است که برای والدین تحمل لحظات لکنت سخت است اما سعی کنید نگرانی خود را بروز ندهید ، به چشمان کودکتان با آرامش نگاه کنید واجازه دهید تا کودکتان خودش گفتارش را تکمیل کند.
- وقتی کودک لکنت می کند مدام نگویید : چی ؟ چی گفتی ؟
- سعی کنید کودک شما را نگران ، ناراحت ، عصبی ، مضطرب و پرخاشگر ( به واسطه ی لکنت ) نبیند. این موضوع صرفا اوضاع را بدتر می کند .
- سعی کنید سرعت گفتارتان را کاهش دهید . بین هر 3-4 کلمه یک مکث کوتاه قرار دهید : پسرم بیا بریم / با هم بازی کنیم .
- در طی روز با سوال پرسیدن متعدد کودک را تحت فشار قرار ندهید .
- سبک تربیتی خود را بعد از شروع لکنت تغییر ندهید ( به خاطر لکنت قوانین همیشگی را از میان برندارید ) و با کودکتان همانطور برخورد کنید که اگر لکنت نداشت ، برخورد می کردید .
پسرم لکنت زبان گرفته چه کار کنم ؟
گام سوم : خود درمانی ممنوع !
«مادربزرگش گفته خودش خوب می شه ! عموشم این طور بود ! گفتن تخم کبوتر بده زبونش باز شه ! می گن اگه کاری به کارش نداشته باشی خودش خوب می شه ! می گن اگه آروم حرف بزنی درست می شه ! دکتر مغز و اعصاب دارو بهش داد ! خودم تو خونه براش کتاب می خونم ! بردمش مهد کودک شاید درست بشه و ….» این صحبت ها را بارها و بارها از زبان مادران کودکان دارای لکنت شنیده ایم ! تماما غلط وغیر علمی ! لطفا خود درمانی را کنار بگذارید و اجازه دهید درمان لکنت توسط متخصص مربوطه انجام شود .
گام چهارم : جستجو برای یک گفتاردرمانگر متبحر در زمینه ی لکنت
بعد از افزایش اگاهی و جلوگیری از بدتر شدن اوضاع و پذیرش برای شروع درمان لازم است که به دقت و با حوصله به دنبال درمانگر تخصصی لکنت باشید . به یاد داشته باشید تنها متخصص درمان لکنت، گفتاردرمانگر است و همینطور بهتر است به گفتاردرمانگری مراجعه کنید که صرفا در حیطه ی لکنت فعالیت بالینی دارد . متاسفانه بسیاری از والدین در مرحله ی اول به روانشناس یا روانپزشک یا متخصص مغز و اعصاب مراجعه می کنند ، در حالی که درمان اصلی لکنت با گفتاردرمانی است .
گام پنجم : اعتماد به درمانگر و شروع درمان
بعد از انتخاب درمانگر بسیار اهمیت دارد که به درمانگر خود و آموزش های او اعتماد کامل کنید . بخش زیادی از نتیجه گیری مناسب از درمان مرتبط با اعتماد فرد به درمانگر می باشد . پس از اعتماد به درمانگر و جلسه ی ارزیابی ، درمان آزمایشی شروع می شود و درمانگر متناسب با کودک شما ، برنامه ی درمانی مناسب را انتخاب کرده و به شما به دقت و به تدریج آموزش می دهد.
