تصور کنید کودکتان با هیجان می‌خواهد یک داستان تعریف کند، اما کلمات میان راه گیر می‌کنند و جمله‌ها ناتمام می‌مانند. لکنت زبان در کودکان یکی از مشکلات گفتاری رایج است که می‌تواند چالش‌هایی در ارتباطات آنها ایجاد کند. در این مقاله خانه لکنت می‌خواهیم علت لکنت زبان در کودکان، روش‌های درمانی و تأثیر محیط را بررسی کنیم تا بدانیم دلیل لکنت زبان کودکان چه می تواند باشد و چگونه می‌توان این مشکل را در سنین پایین مدیریت و کنترل کرد.
لکنت زبان در کودکان چیست؟
لکنت زبان، اختلال گفتاری است که در آن فرد کلمات را با تکرار، کشیدگی یا قطع و وصل بیان می‌کند. این حالت، که در کودکان معمول است، ممکن است به عنوان بخشی از فرآیند طبیعی یادگیری زبان ظاهر شود.
کودکان در این دوره ممکن است به دلیل عدم تسلط کامل بر زبان، کلمات را به درستی ادا نکنند و دچار لکنت شوند. گاهی اوقات، این اختلال ممکن است به صورت مزمن تا بزرگسالی ادامه یابد و تأثیرات منفی بر اعتماد به نفس و تعاملات اجتماعی فرد داشته باشد.
افراد مبتلا به لکنت از نظر ذهنی مطلبی را که می‌خواهند بیان کنند، به خوبی می‌دانند، اما در بیان کلمات با سختی مواجه هستند. این اختلال می‌تواند شامل تکرار کلمات، هجاها یا حروف، یا قطع ناگهانی کلام باشد.
تفاوت لکنت زبان با ناروانی طبیعی گفتار
بسیاری از کودکان در مراحل رشد مهارت‌های زبانی، ناروانی طبیعی در گفتار دارند، اما این موضوع با لکنت زبان فرق دارد. در ناروانی طبیعی گفتار، کودک ممکن است گاهی کلمات را تکرار کند یا برای فکر کردن بین جملات مکث داشته باشد. اما کودکان مبتلا به لکنت معمولاً دچار مشکل در بیان کلمات هستند، مکث‌های طولانی دارند و گاهی برای صحبت کردن دچار تنش‌های عضلانی در صورت و دهان می‌شوند.
انواع لکنت زبان در کودکان
انواع لکنت زبان در کودکان به سه دسته کلی تقسیم می‌شود: لکنت رشدی، لکنت نوروژنیک و لکنت روانی. هر یک از این موارد دارای علت‌های متفاوت و تأثیرات خاص خود هستند. لکنت رشدی معمولاً در سنین پایین دیده می‌شود و به مرور برطرف می‌شود، اما لکنت نوروژنیک که ناشی از آسیب‌های مغزی است، نیاز به پزشک متخصص گفتار دارد. از طرفی، لکنت روانی به دنبال استرس کودکان یا شوک‌های عاطفی رخ می‌دهد.
لکنت رشدی
لکنت رشدی در کودکان زیر ۵ سال مخصوصاً پسران دیده می‌شود. این اتفاق زمانی می‌افتد که آنها در حال گسترش زبان فعلی خود هستند و معمولاً برای ادای کلمات دچار مشکل می‌شوند.
لازم به ذکر است احتمال دارد به مرور زمان این کودکان نسبت به گذشته و در سن پایین‌تر کلمات و صداها را بیشتر تکرار کرده و بکشند. به طور کلی علت لکنت زبان در کودکان خود به خود درمان می‌شود و کمتر دیده شده تا بزرگسالی ادامه پیدا کند.
همچنین در نظر داشته باشید میانگین سنی شروع این اختلال سه سالگی است. علاوه بر آن ۹۵ درصد از کودکانی که به این اختلال مبتلا می‌شوند تا قبل از ۴ سالگی مشکلشان برطرف می‌گردد.
لکنت نوروژنیک
لکنت نوروژنیک ناشی از آسیب‌های عصبی یا مشکلات مغزی است. این نوع لکنت می‌تواند پس از سکته مغزی، ضربه به سر یا اختلالات عصبی مانند بیماری پارکینسون رخ دهد. برخلاف لکنت رشدی، این نوع لکنت معمولاً بدون مداخله درمانی بهبود نمی‌یابد و نیاز به بررسی‌های تخصصی دارد. فیزیولوژی زبان در کودکان مبتلا به لکنت نوروژنیک دچار مشکل شده و ارتباط بین مغز و عضلات گفتاری دچار اختلال می‌شود.
لکنت روانی (احساسی)
لکنت روانی نوعی از لکنت است که به دلیل شوک‌های عاطفی شدید، اضطراب بیش از حد یا استرس ناگهانی ایجاد می‌شود. در برخی موارد، کودکانی که دچار اختلالات گفتاری در کودکان هستند، پس از یک تجربه تلخ یا ترسناک، به طور ناگهانی لکنت پیدا می‌کنند. این نوع لکنت می‌تواند در شرایط استرس‌زا مانند حضور در جمع، امتحانات یا موقعیت‌های حساس اجتماعی تشدید شود.
علت لکنت زبان در کودکان
کارشناسان به طور دقیق هنوز نتوانسته‌اند علت لکنت زبان بچه ها را پیدا کنند. اما عوامل متعددی می‌تواند در بروز این مشکل دخیل باشد. در ادامه مطلب در خصوص سه عامل اصلی که می‌تواند از علت‌های مهم ابتلا به این اختلال گفتاری باشد صحبت خواهیم کرد.
در حقیقت لکنت، یک علت واحد ندارد و چندین عامل در کنار یکدیگر، سبب بروز لکنت می شوند.
لکنت زبان از کجا شروع می‌شود؟
اگر کودک شما از نظر ژنتیکی استعداد لکنت زبان داشته باشد، ممکن است زمانی که فشارهای محیطی و درونی او از ظرفیت زبانی‌اش بیشتر شود، نشانه‌های لکنت ظاهر شوند. نکته مهم این است که هیچ عاملی به‌تنهایی باعث لکنت نمی‌شود؛ بلکه ترکیبی از عوامل ژنتیکی، ویژگی‌های فردی کودک و شرایط محیطی در بروز این مشکل تأثیر دارد.
آیا لکنت زبان ارثی است؟
برای پاسخ به سوال آیا لکنت زبان ارثی است تحقیقات نشان داده است که لکنت زبان در بسیاری از موارد به‌صورت ارثی منتقل می‌شود. در خانواده‌هایی که سابقه کودکان مبتلا به لکنت وجود دارد، احتمال وقوع این مشکل بیشتر است. لکنت زبان به طور ژنتیکی منتقل می‌شود و به تازگی تحقیقات جدید نشان داده‌اند که برخی از ژن‌ها با این اختلال مرتبط هستند. این مطالعه نشان می‌دهد که ژن‌های مرتبط با مسیر دوپامین و تنظیم هورمون‌ها می‌توانند باعث اختلال در پردازش گفتار در مغز شوند.
پژوهشگران به کمک داده‌های ژنتیکی 100,000 نفر، 10,000 فرد مبتلا به لکنت را شناسایی کرده‌اند. این کشف ممکن است اولین گام در درک بهتر و درمان لکنت زبان باشد.
تأثیر استرس و اضطراب بر لکنت زبان
اضطراب و فشارهای روانی می‌توانند لکنت زبان را تشدید کنند. تغییرات ناگهانی در زندگی مانند رفتن به مدرسه، تولد یک خواهر یا برادر جدید، تنش‌های خانوادگی و حتی انتقادهای بیش‌ازحد از گفتار کودک، می‌توانند مشکل در بیان کلمات را افزایش دهند. کودکانی که در محیط‌های پرتنش رشد می‌کنند، ممکن است هنگام صحبت دچار کشیدگی صداها و توقف‌های غیرعادی شوند.
نقش مغز در ایجاد لکنت زبان
تحقیقات علمی نشان داده است که فعالیت‌های مغزی در کودکان دارای لکنت با سایر کودکان متفاوت است. مطالعات تصویربرداری مغزی نشان می‌دهند که در برخی از کودکان مبتلا به لکنت، پردازش گفتاری در مغز به‌طور هماهنگ انجام نمی‌شود و برخی از بخش‌های مرتبط با گفتار، ارتباطات عصبی ضعیف‌تری دارند.
پردازش گفتاری در مغز
لکنت زبان ممکن است ناشی از اختلال در پردازش گفتاری مغز باشد. این یعنی مغز نمی‌تواند پیام‌های گفتاری را به‌درستی ارسال و دریافت کند. در نتیجه، کودک هنگام صحبت کردن دچار مکث‌های غیرعادی، کشیدگی صداها یا تکرار کلمات می‌شود. این اختلال می‌تواند با گفتار درمانی برای کودکان تا حد زیادی بهبود پیدا کند، زیرا این روش‌ها به مغز کمک می‌کنند تا الگوهای گفتاری جدید و هماهنگ‌تری ایجاد کند.
مشکلات ارتباط عصبی در کودکان دارای لکنت
مطالعات علمی نشان داده‌اند که ارتباطات عصبی میان بخش‌های کنترل‌کننده گفتار در مغز کودکان دارای لکنت به‌درستی عمل نمی‌کند. این به این معناست که برخی از مسیرهای عصبی که مسئول برنامه‌ریزی و تولید گفتار هستند، با اختلالات گفتاری در کودکان مواجه می‌شوند. برخی از این مشکلات ممکن است مادرزادی باشند، اما برخی دیگر می‌توانند تحت تأثیر استرس کودکان، عوامل محیطی یا مشکلات یادگیری ایجاد شوند.
تأثیر تغذیه و سبک زندگی بر لکنت زبان
تغذیه و سبک زندگی نقش مهمی در روانی گفتار کودک دارند. کمبود مواد مغذی مانند ویتامین‌های گروه B، امگا ۳ و آهن می‌تواند عملکرد مغز و فیزیولوژی زبان را تحت تأثیر قرار دهد. همچنین، مصرف بیش‌ازحد قند و غذاهای فرآوری‌شده ممکن است منجر به افزایش استرس کودکان شود و لکنت را تشدید کند. رعایت یک رژیم غذایی متعادل و سالم، همراه با روش‌های درمانی لکنت، می‌تواند به بهبود توانایی گفتاری کودک کمک کند.
۸ اشتباه مهم بعد از شروع لکنت
زمانی که لکنت زبان در کودک ظاهر می‌شود، رفتارهای نادرست والدین و اطرافیان می‌تواند درمان لکنت زبان کودکان را پیچیده‌تر کرده و حتی باعث تشدید آن شود. برای کمک به بهبود گفتار کودک، باید از این رفتارهای نادرست پرهیز کرد و به جای آن، از نکات درمانی لکنت زبان استفاده کرد.
تذکر بیش از حد به کودک
زمانی که کودک دچار مشکل در بیان کلمات می‌شود، ممکن است والدین مدام او را اصلاح کنند و بگویند: «دوباره بگو»، «آرام‌تر حرف بزن» یا «نفس عمیق بکش». این تذکرهای مداوم، باعث افزایش اضطراب کودک شده و او را نسبت به گفتارش حساس‌تر می‌کند. کودکان مبتلا به لکنت در این شرایط ممکن است از صحبت کردن دوری کنند و احساس ناامنی داشته باشند. بهتر است به جای تذکرهای زیاد، با صبوری و اعتماد به نفس کودک را تقویت کنید.
مراجعه به هر متخصصی به‌جز گفتاردرمانگر
برخی والدین پس از مشاهده لکنت زبان در کودک، به سراغ متخصصانی مانند روان‌شناس، متخصص اطفال یا حتی مشاوران عمومی می‌روند. در حالی که پزشک متخصص گفتار درمانی کودکان یا گفتار درمانگر، فردی است که می‌تواند روش‌های درمانی لکنت را به‌درستی اجرا کند.
درمان اختلالات زبانی نیاز به دانش و تکنیک‌های خاصی دارد که تنها یک آسیب‌شناس گفتاری می‌تواند به کودک ارائه دهد. مراجعه به افراد غیرمتخصص، علاوه بر اتلاف وقت، ممکن است تشخیص نادرستی به همراه داشته باشد.
محدود کردن ارتباط کودک
یکی از بزرگ‌ترین اشتباهات والدین، منع کودک از صحبت کردن در جمع یا محدود کردن ارتباط او با دیگران است. برخی والدین نگرانند که کودکشان هنگام صحبت دچار لکنت شود و از این بابت شرمنده شود، بنابراین او را از مکالمات دور می‌کنند. این رفتار باعث افزایش استرس کودکان و کاهش مهارت‌های زبانی آنها می‌شود. کودک برای غلبه بر لکنت، باید در محیطی حمایتی و بدون فشار اجتماعی صحبت کند.
زیاد سوال پرسیدن از کودک
پرسیدن سوال‌های مکرر از کودک، مانند: «امروز چه کار کردی؟»، «دوست داری چی بخوری؟»، «چرا این کارو کردی؟»، ممکن است او را در فشار روانی قرار دهد. زمانی که کودک احساس کند مجبور است سریع پاسخ دهد، لکنت زبان او شدیدتر می‌شود. به جای سوالات زیاد، سعی کنید مکالمات طبیعی‌تری داشته باشید و به او فرصت دهید تا با آرامش و بدون استرس صحبت کند.
تغییر سبک فرزندپروری ناگهانی
تغییرات ناگهانی در زندگی کودک، مانند جابجایی خانه، تغییر مدرسه یا تغییرات در خانواده، می‌تواند منجر به استرس کودکان و افزایش لکنت شود. کودکان نیاز به احساس امنیت و ثبات دارند، و هرگونه تغییر ناگهانی در محیط زندگی آنها ممکن است موجب مشکل در بیان کلمات شود.
تمرین بیش از حد نرمال
هرچند گفتار درمانی برای کودکان بسیار مفید است، اما اگر تمرینات بیش از حد و بدون استراحت انجام شود، می‌تواند باعث خستگی ذهنی و جسمی کودک شود. تمرینات فشرده و بدون برنامه‌ریزی مناسب، به جای بهبود اختلالات گفتاری در کودکان، می‌تواند فشار بیشتری به کودک وارد کند و حتی لکنت را تشدید کند.
اشتباه انجام دادن تمرینات گفتاردرمانی
تمرینات گفتاردرمانی باید تحت نظر گفتار درمانگر انجام شود، زیرا انجام نادرست آنها نه‌تنها کمکی به بهبود لکنت نمی‌کند، بلکه ممکن است آن را پیچیده‌تر کند. برخی والدین بدون راهنمایی متخصص، تکنیک‌هایی مانند تکرار مداوم کلمات یا فشار برای اصلاح گفتار را انجام می‌دهند که می‌تواند باعث اضطراب کودک و کاهش اعتماد به نفس او شود.
به هم ریختن روتین زندگی روزانه
روتین زندگی کودک نقش مهمی در کنترل لکنت دارد. تغییر ناگهانی در ساعات خواب، تغذیه و فعالیت‌های اجتماعی می‌تواند موجب افزایش استرس و در نتیجه تشدید لکنت شود. کودکانی که برنامه خواب نامنظمی دارند یا تحت تأثیر رژیم غذایی ناسالم هستند، ممکن است در روان صحبت کردن دچار مشکل شوند.
برای پیشگیری از لکنت، بهتر است والدین یک برنامه ثابت، آرامش‌بخش و متعادل برای کودک تنظیم کنند که شامل تغذیه مناسب، خواب کافی و فعالیت‌های کم‌استرس باشد.
آمار و تحقیقات جهانی درباره لکنت زبان در کودکان
بر اساس تحقیقات جهانی، لکنت زبان در سنین کودکی معمولاً بین ۲ تا ۵ سالگی آغاز می‌شود و حدود ۵ تا ۱۰ درصد از کودکان در این بازه سنی با درجاتی از لکنت مواجه می‌شوند. مطالعات نشان داده‌اند که پسران بیشتر از دختران دچار این اختلال گفتاری می‌شوند و نسبت آن در برخی موارد ۳ تا ۴ برابر بیشتر از دختران است. خوشبختانه، با مداخله زودهنگام و درمان‌های موثر، حدود ۷۰ تا ۸۰ درصد از کودکان بهبودی کامل پیدا می‌کنند.
شیوع لکنت در کودکان بر اساس سن
لکنت زبان معمولاً بین ۲ تا ۵ سالگی ظاهر می‌شود، زیرا این دوره اوج رشد مهارت‌های زبانی و گفتاری است. برخی از کودکان تنها برای چند ماه دچار ناروانی گفتار می‌شوند و سپس به‌طور طبیعی بهبود می‌یابند، اما در برخی دیگر لکنت ماندگارتر است. مطالعات نشان داده‌اند که حدود ۹۵ درصد از کودکانی که لکنت دارند، تا قبل از ۴ سالگی شروع به نشان دادن علائم آن می‌کنند.
در مواردی که لکنت بیش از ۶ تا ۱۲ ماه ادامه یابد و شدت آن افزایش پیدا کند، احتمال باقی ماندن آن در دوران مدرسه و بعد از آن بیشتر می‌شود.
تفاوت لکنت در دختران و پسران
تحقیقات نشان داده است که پسران بیشتر از دختران دچار لکنت زبان می‌شوند. نسبت شیوع لکنت در پسران حدود ۳ تا ۴ برابر بیشتر از دختران است. یکی از دلایل این تفاوت ممکن است به فیزیولوژی زبان و سیستم عصبی کودکان مرتبط باشد. برخی مطالعات نشان داده‌اند که مغز پسران پردازش گفتاری متفاوتی نسبت به دختران دارد و ممکن است کنترل عضلات گفتاری در آنها کمی دیرتر تکامل یابد.
با این حال، پسرانی که دچار لکنت می‌شوند، معمولاً به مداخلات طولانی‌تر نیاز دارند، در حالی که دختران سریعتر بهبود پیدا می‌کنند.
علائم لکنت زبان در کودکان
لکنت زبان در سنین کودکی دارای علائم مشخصی است که می‌توان آن را از ناروانی طبیعی گفتار تشخیص داد. برخی از این علائم شامل تکرار کلمات و صداها، کشیدن صداها، مکث‌های غیرعادی در میان جملات و نشانه‌های غیرکلامی مانند تغییرات در عضلات صورت است.
نشانه‌های کلامی لکنت زبان
لکنت زبان در کودکان مبتلا به لکنت معمولاً به‌صورت اختلال در ریتم طبیعی گفتار ظاهر می‌شود. تکرار کلمات یا هجاها، کشیدن صداها و مکث‌های غیرارادی از رایج‌ترین نشانه‌های این مشکل هستند. در برخی موارد، ممکن است تنش در عضلات دهان، فک یا گردن نیز مشاهده شود. این علائم ممکن است در شرایط استرس‌زا یا هنگام صحبت در جمع، تشدید شوند.
آگاهی از این نشانه‌ها و دریافت روش‌های درمانی لکنت می‌تواند در کاهش اضطراب کودک و بهبود اعتماد به نفس کودک تأثیرگذار باشد.
تکرار کلمات یا صداها
یکی از علائم رایج لکنت زبان در کودکان، تکرار غیرارادی صداها، هجاها یا کلمات است. در این حالت، کودک ممکن است یک صدا را چندین بار پشت سر هم تکرار کند، مانند:
“ب…ب…بازی کنیم؟”
“م…م…مامان، آب بده”
این مشکل معمولاً هنگام تلاش برای شروع صحبت بیشتر دیده می‌شود و در صورت استرس یا فشار، می‌تواند شدت بگیرد. پیشگیری از لکنت و کمک به کودک برای کاهش تکرار کلمات از طریق تمرینات گفتار درمانی و محیط آرام، می‌تواند تأثیر مثبتی در روند بهبودی داشته باشد.
کشیدن صداها
برخی از کودکان مبتلا به لکنت، هنگام صحبت کردن، برخی از صداها را بیش از حد کشیده تلفظ می‌کنند. این حالت معمولاً روی حروف صدادار (مانند آ، ا، او) یا برخی صامت‌ها (مانند س، ف) رخ می‌دهد. نمونه‌هایی از این نوع لکنت شامل:
“سسسسسسساعت چند است؟”
“مااااااادر من کجاست؟”
کشیدن صداها می‌تواند نشانه‌ای از تلاش کودک برای کنترل لکنت یا فرار از تکرار صداها باشد. با استفاده از درمان لکنت زبان کودکان و گفتار درمانگر متخصص، می‌توان به کودک کمک کرد تا گفتار روان‌تری داشته باشد.
نشانه‌های غیرکلامی لکنت زبان
لکنت زبان در کودکان تنها به مشکلات کلامی و تلفظی محدود نمی‌شود، بلکه در بسیاری از موارد، علائم فیزیکی و غیرکلامی نیز همراه آن دیده می‌شود. برخی از کودکان مبتلا به لکنت هنگام تلاش برای صحبت کردن، حرکات غیرارادی صورت، لرزش لب‌ها، بستن چشم‌ها، انقباض عضلات گردن یا حتی مشت کردن دست‌ها را تجربه می‌کنند. این واکنش‌های غیرکلامی معمولاً ناشی از تلاش کودک برای کنترل گفتار و کاهش لکنت است.
روش‌های درمان لکنت زبان در کودکان
درمان لکنت زبان کودکان شامل روش‌های متعددی است که بسته به شدت لکنت و ویژگی‌های فردی کودک انتخاب می‌شود. برخی از روش‌های رایج برای درمان اختلالات زبانی شامل گفتاردرمانی، استفاده از تکنولوژی‌های نوین، تمرینات خانگی و مدیریت استرس کودکان است.
گفتاردرمانی
یکی از موثرترین روش‌های درمانی اختلال لکنت زبان در کودکان روش گفتار درمانی لکنت زبان است .در این شیوه فرد بیمار برای آنکه بتواند بر مشکل خود غلبه کند باید، چندین مرحله را پشت سر بگذارد. در این روش درمانگر در ابتدا سعی می‌کند، ریشه اصلی ایجاد اختلال را در کودک پیدا کند.
بعد به سراغ نوع درمان متناسب با علت و ریشه بیماری می‌رود. سپس روش‌های درمانی مانند صحبت‌کردن را با بیمار تمرین می‌نماید. در این مرحله در ابتدا ادای جملات کوتاه با سرعت پایین را تمرین کرده و آن را تا زمانی که بیمار بتواند جملات بلندتر را روان‌تر و سریعتر ادا کند تکرار می‌کند.
همچنین کنترل تنفس در زمان صحبت کردن و بیان کلمات، از راهکارهایی است که بیمار می‌تواند کلمات را با کنترل بهتری ادا کند. به همین دلیل گفتار درمانی تاکید بسیار زیادی بر کنترل تنفس دارد و یکی از آموزش‌های اصلی آن در این زمینه محسوب می‌شود.
با کنترل تنفس فرد بیمار می‌تواند در هنگام صحبت کردن عضلات گفتاری خود را ریلکس کرده و کلمات را بهتر ادا کند.
تکنولوژی‌های نوین در درمان لکنت زبان
با پیشرفت علم، تکنولوژی‌های نوین نیز به عنوان یکی از روش‌های درمانی لکنت معرفی شده‌اند. نرم‌افزارهای موبایل و کامپیوتری، دستگاه‌های هوشمند بازخورد گفتاری (DAF) و سیستم‌های مبتنی بر هوش مصنوعی به کودکان کمک می‌کنند تا مهارت‌های زبانی خود را بهبود ببخشند.
این تکنولوژی‌ها ریتم و سرعت گفتار کودک را تنظیم می‌کنند و او را تشویق می‌کنند تا آرام‌تر و با تمرکز بیشتر صحبت کند. استفاده از این ابزارها در کنار روش‌های خانگی برای درمان لکنت زبان و مدیریت استرس کودکان، روند بهبود را تسریع می‌کند.
برای درمان لکنت زبان به کجا مراجعه کنیم؟
درمان لکنت زبان کودک باید در زمان مناسب و تحت نظر متخصصان حرفه‌ای انجام شود. اگر لکنت کودک بیش از ۶ ماه ادامه پیدا کند، شدت آن افزایش یابد یا کودک در برقراری ارتباط با دیگران دچار مشکل شود، بهتر است به پزشک متخصص گفتار یا گفتار درمانگر مراجعه کنید.
برای پیدا کردن مراکز درمانی مناسب، می‌توان از طریق مراکز گفتاردرمانی، کلینیک‌های تخصصی کودکان، بیمارستان‌های توانبخشی یا مراجعه به متخصصین در خانه لکنت اقدام کرد.
معرفی خانه لکنت: مرکز تخصصی درمان لکنت زبان
خانه لکنت یکی از مراکز تخصصی درمان لکنت زبان در کودکان است که با استفاده از روش‌های علمی، تکنولوژی‌های نوین و تمرینات ویژه گفتاردرمانی به بهبود مهارت‌های گفتاری و کاهش لکنت کمک می‌کند. در این مرکز، برنامه‌های درمانی شخصی‌سازی‌شده برای هر کودک طراحی می‌شود و تمرینات کنترل گفتار، کاهش اضطراب و مدیریت استرس کودکان در اولویت قرار دارد.
همچنین، متخصصان خانه لکنت از ابزارهای هوشمند و روش‌های نوین مانند بازخورد شنیداری تأخیری (DAF) و نرم‌افزارهای تمرینی گفتار برای بهبود اعتمادبه‌نفس کودک و کاهش مشکل در بیان کلمات استفاده می‌کنند. اگر کودک شما نیاز به درمان تخصصی لکنت دارد، مراجعه به یک مرکز معتبر مانند خانه لکنت می‌تواند تأثیر چشمگیری در روند بهبودی او داشته باشد.
تیم خانه لکنت
تیم خانه لکنت فعالیت خود را به طور رسمی از سال 1398 و از زمان آغاز پاندمی کرونا شروع کرده است. البته مدیریت تیم خانم “ریحانه زرجینی” به شکل فردی تجربه 10 سال درمان تخصصی لکنت را دارد ولی در طی این 4 سال بیش از 1500 مراجع را به شکل آنلاین ارزیابی و جلسات درمانی را برگزار کرده و بیشترین و موثرترین فعالیت بالینی و درمانی را در حیطه ی درمان آنلاین داشته اند.
آیا لکنت زبان در آینده کودک تأثیر دارد؟
لکنت زبان در سنین کودکی اگر به‌درستی درمان نشود، می‌تواند تأثیرات ماندگاری بر زندگی اجتماعی، تحصیلی و شغلی کودک در آینده داشته باشد. کودکانی که لکنت زبان درمان‌نشده دارند، ممکن است در روابط اجتماعی دچار مشکل شوند، اعتمادبه‌نفسشان کاهش یابد و از صحبت در جمع یا برقراری ارتباط با دیگران اجتناب کنند.
همچنین، مشکل در بیان کلمات می‌تواند باعث کاهش عملکرد تحصیلی، استرس کودکان و اضطراب در موقعیت‌های اجتماعی شود.
سوالات متداول
در برخی از کودکان، لکنت زبان با رشد طبیعی برطرف می‌شود، اما در مواردی که بیش از ۶ ماه طول بکشد یا شدت یابد، نیاز به مداخله تخصصی مانند گفتاردرمانی دارد.
هرچه درمان لکنت زودتر شروع شود، احتمال بهبودی بیشتر است و معمولاً قبل از ورود به مدرسه، یعنی بین ۳ تا ۵ سالگی، بهترین زمان برای مداخله است.
استرس و اضطراب به‌تنهایی باعث لکنت نمی‌شوند، اما می‌توانند شدت آن را افزایش دهند و در برخی شرایط، روان بودن گفتار کودک را مختل کنند.
لکنت هیچ ارتباطی با ضریب هوشی کودک ندارد و کودکان دارای لکنت می‌توانند به‌اندازه همسالان خود موفق باشند و حتی در برخی موارد، هوش بالاتری از حد متوسط داشته باشند.
تقلید از لکنت دیگران باعث ایجاد لکنت واقعی در کودک نمی‌شود، اما ممکن است به‌صورت موقتی در گفتار او دیده شود و معمولاً پس از مدتی از بین می‌رود.
سخن پایانی
لکنت زبان در کودکان یک چالش گفتاری قابل‌کنترل است که با تشخیص به‌موقع و استفاده از تمرین‌های مناسب، می‌توان آن را کاهش داد. اگر دلیل لکنت زبان در کودکان شناسایی شود و کودک تحت نظر متخصصان گفتاردرمانی قرار گیرد، شانس بهبودی بسیار بالا خواهد بود. پس نگران نباشید؛ علت لکنت زبان در کودکان هر چه باشد با صبوری، حمایت و روش‌های درمانی درست، می‌توان مسیر رشد گفتاری کودک را هموار کرد.
