درمان لکنت مبتنی بر پذیرش و تعهد

• درمان لکنت مبتنی بر پذیرش و تعهد

Acceptance and Commitment Therapy for adults who stutter: Psychosocial adjustment and speech fluency

هدف از مطالعه حاضر ارزیابی اثربخشی برنامه مداخله گروهی درمان پذیرش و تعهد برای بزرگسالانی که لکنت زبان دارند.این برنامه شامل جلسات درمانی 2 ساعته بود که هر هفته به مدت هشت هفته متوالی انجام می شد. این یک برنامه یکپارچه بود که برای بهبود موارد زیر طراحی شده بود: (الف) عملکرد روانی اجتماعی ، (ب) آمادگی برای درمان و تغییر ، (ج) استفاده از مهارت¬های ذهن آگاهی و انعطاف پذیری روانشناختی ، و (د) تکرار لکنت. این یافته ها شواهد ابتکاری برای درمان پذیرش و تعهد به عنوان یک مداخله موثر با پیشرفت های قابل توجه آماری در عملکرد روانی – اجتماعی، آمادگی برای تغییر و درمان، استفاده از مهارت های ذهن آگاهی و تسلط کامل بر گفتار را فراهم می کند. داده های پیگیری جمع آوری شده در سه ماه پس از درمان نشان داد که دستاوردهای درمانی با موفقیت در طول زمان حفظ شده است. این یافته ها درک تأثیر لکنت را در بهزیستی روانشناختی افزایش می دهند و دیدگاه جدیدی در مورد آنچه که ممکن است در درمان لکنت موفقیت آمیز باشد را ارائه می¬دهند. علاوه بر این، پشتیبانی تحقیق بالینی برای پذیرش و تعهد درمانی که به صورت یک گروه به عنوان یک مداخله امیدوار کننده و جدید برای بزرگسالانی که لکنت دارند،ارائه می شود.

تأثیر روانی – اجتماعی لکنت زبان

ثابت شده است که لکنت زبان بر کیفیت زندگی فرد تأثیر منفی می¬گذارد. به طور خاص، لکنت می¬تواند منجر به واکنش¬های عاطفی و شناختی نامطلوبی در برقراری ارتباط در موقعیت¬های زندگی روزمره شود) در حالی که تحمل دامنه قابل توجهی در زمینه های مختلف زندگی جسمی، روانی، اجتماعی و شغلی را دارد بزرگسالانی که لکنت زبان دارند  شرح داده شده اند که چگونه افراد داری لکنت در انجام کارهای زندگی مانند انتخاب شغل، ارتقا شغل، مشارکت در رویدادهای اجتماعی و توسعه دوستی ها محدود می¬شوند (هنگام یادآوری تجربه لکنت و تأثیر آن، افرادی که لکنت دارند به طور مداوم پیامدهای منفی مختلفی را از جمله مبارزه و اجتناب از ایجاد محدودیت، در بسیاری از جنبه¬های مختلف زندگی خود توصیف می کنند.) چنین تجربه¬هایی از لکنت را نمی توان بدون در نظر گرفتن واکنش های شناختی و عاطفی افرادی که لکنت زبان دارند و تجارب جهانی زندگی آن ها با این اختلال، کاملاً درک کرد .

توانایی فردی که لکنت دارد برای برقراری ارتباط موثر در موقعیت های مختلف گفتاری هر روزه لزوماً از میزان لکنت زبان تعیین نمی شود. این امر تحت تأثیر میزان توانایی شخص در انتقال پیام گفتاری خود در هر موقعیت قرار دارد. سطح تسلط ممکن است با تأثیر سو شخص در هر شرایط خاص ارتباطی نداشته باشد.

اگر دستیابی به تسلط از طریق اجتناب یا استفاده از تکنیک های گفتاری آنقدر سنگین و غیر طبیعی باشد که فرد در استفاده مداوم از آن¬ها با مشکل روبرو شود، می توان از تأثیر ارتباطات کاسته شود (بنابراین، بسیاری از پزشکان توصیه می کنند که تأکید بر ارتباطات موثر که بر حمایت عاطفی و همچنین کسب تکنیک های گفتاری متمرکز است، تأکید کنند. مدیریت واکنش های گوینده از نظر ارتباط عملکردی به جای فرکانس لکنت زبان، یک چالش قابل توجه و در عین حال مثبت برای برنامه های درمان لکنت زبان است.)

1.2 روان درمانی و لکنت زبان

پیشنهادهای بی شماری برای گنجاندن ابتکارات روان شناختی در برنامه های درمانی لکنتی موجود وجود دارد که منجر به مدل های جامع تری برای حمایت از افرادی که لکنت دارندمی شود. به عنوان مثال، مطالعات درمانی قبلی استفاده از روش های درمانی رفتاری شناختی را برای هدف گیری بهبود نگرش¬های خوش بینانه و کاهش ارزیابی های منفی ثبت کرده است  ادغام بیشتر مولفه های شناختی در درمان لکنت از آرامش متوقف کننده فکر و شناخت برای کاهش ترس، گفتار و اضطراب¬های اجتماعی و تقویت احساس مسئولیت نسبت به حفظ مهارت های درمانی استفاده کرده است یک برنامه بیوفیدبک با کمک رایانه را برای کاهش لکنت با یک مولفه درمان شناختی ترکیب کرد که شامل حل مسئله، بازسازی-شناختی و مشاوره حمایتی غیر راهنما بود. منزیس و همکارانش از طریق بسته درمان شناختی اضطراب اجتماعی اثرات اضطراب و لکنت را بررسی کردند.

اخیراً، مروری بر برنامه¬های درمان پذیرش و تهعد روان درمانی سودمندی بالقوه این اقدام بالینی را برای افرادی که لکنت دارند برجسته کرده است،  یافته¬های مربوط به اختلاط بالقوه برنامه های روان درمانی برای افرادی که لکنت دارند تاکنون مثبت بوده است.

بر خلاف برنامه های شناختی ، برنامه های روانی  بر كنترل یا تنظیم اندیشه تمركز نمی كند بلكه رویكرد متفاوتی را برای مدیریت اجتناب تجربی و بی ثباتی عاطفی پیشنهاد می کند. تمرکز روان درمانی در درمان تلاشی برای ریشه کن کردن افکار و احساسات منفی نیست. بلکه ناامیدی از طریق پذیرش و تمرکز بر زندگی با ارزش کاهش می یابد. شش فرآیند اصلی که به انعطاف پذیری روان شناختی در مدل روان درمانی کمک می¬کنند، خودپنداره، تخریب، پذیرش ذهن، هوشیاری، ارزش ها و اقدام متعهدانه هستند.

تحت نظر روان درمانی ، هدف از خودپنداره توسعه انعطاف¬پذیری در نحوه مشاهده و تعریف شخص از خود است. روند اصلی خنثی سازی باعث انعطاف¬پذیری رفتاری می¬شود در حالی که پذیرش به مراجع می آموزد که بدون تلاش برای تغییر، از وقایع عاطفی و شناختی استقبال کند. فرآیند ذهن آگاهی بیش از آنکه به فکر و تجربیات گذشته بپردازیم، دیدگاه در مورد حال را می¬آموزد. مولفه ارزش¬های روان درمانی برای حیطه¬های مراجع با معنا و مفهوم بیشتر برای آن¬ها روشن می¬شود و روند اقدامات متعهدانه با اهداف و اولویت¬های کیفیت آینده زندگی دنبال می¬شود. به طور خلاصه، روان درمانی از این نظر منحصر به فرد است که مستقیماً بر شناسایی ارزش¬ها، شفاف¬سازی ارزش¬ها و تصمیمات رفتاری مرتبط با ارزش¬های شخصی متمرکز است. نویسندگان، درمان پیشنهادی روان درمانی را به ویژه برای گروهی از بزرگسالان که لکنت زبان دارند ، مناسب دانستند ، زیرا مبارزه روزمره آنها معمولاً با ارزش است که برای برقراری ارتباط روان تعیین می شود. افراد دارای لکنت زبان نیاز به درمانی دارند که خودکارآمدی و مسئولیت پذیری را تسهیل می کند  ، و رویکرد روان درمانی که در این مطالعه بررسی شده است ممکن است ابزاری را برای بزرگسالانی که لکنت دارند برای رسیدن به این اهداف فراهم کند. نویسنده:مبینا همتی