در این مطلب قصد داریم شما را با عقاید نادرست درباره‌ی لکنت از جمله درمان و علت لکنت آشنا کنیم.پس با ما همراه باشید.
اما اگر علاقه دارید با واقعیت های لکنت آشنا شوید به شما توصیه می‌کنم مطلب حقایق لکنت را مطالعه کنید.
برای درمان لکنت به روانشناس مراجعه کنیم؟
روان پزشکی و مشاوره روانشناسی می تواند به فرد دارای لکنت کمک می کند تا فردی سالم و متعادل از نظر عاطفی باشد.
اگر چه درمان هیچ تاثیر مستقیمی بر لکنت ندارد چرا که لکنت یک اختلال گفتاری است، مراجعه به روانسناس برای درمان لکنت، در کودکی یک عقیده ی نادرست است .
چرا که گاها بروز این اختلال با ترس است و والدین گمان می کنند یک مشکل عاطفی خاص علت لکنت کودکشان است.
در بزرگسالی اما لکنت صرفا یک اختلال گفتاری نیست، رشد کرده و پیامدهای عاطفی ناخوشایندی خواهد داشت مثل کاهش اعتماد به نفس، اضطراب، انزوای اجتماعی و….
پس مراجعه به روانشناس برای درمان لکنت به خودی خود حتی در بزرگسالی موثر نیست ،
اما می تواند:
به رفع مشکلات عاطفی مانند اضطراب کمک کند و ممکن است یک وضعیت بهداشت روانی مانند افسردگی را کشف کند.
لکنت همه افراد خود به خود بهبود می‌یابد.
حدود 75 درصد از افراد دارای لکنت بهبودی خود به خودی را تجربه می کنند.
اما برخی افراد و متخصصین این باور نادرست را دارند که لکنت همه ی افراد با افزایش سن خود به خود رفع می شود.
این یک عقیده نادرست درباره ی لکنت است،زیرا :
عوامل محیطی مثل اضطراب و حتی برخورد منفی افراد و یا قرار گیری در موقعیت های مختلف ممکن است شرایط را وخیم تر کند و درجه ی لکنت را افزایش دهد که ما می توانیم در مداخله ی به هنگام از تشدید لکنت جلوگیری کنیم.
چون با پیشروی سطح لکنت رفتارهای همراه هم اضافه میشوند و گیرها و قفل ها بیشتر خواهند شد و به همین خاطر اختلال شدید تر میشود؛
پس گذشت زمان برای هر مراجعی نه تنها باعث بهبودی خود به خود ی نخواهد شد،بلکه مزمن شدن لکنت و از دست دادن سن طلایی درمان لکنت، یعنی زیر ۶ سال موجب کند شدن روند درمان می شود.
ترس علت لکنت است؟!
غالبا والدین شروع لکنت را با یک اتفاق ناخوشایند خاص گزارش می دهند، مثل ترس!
والدین و افراد غیر متخصص گمان می کنند ترس علت لکنت است.
این درحالی است که لکنت یک اختلال گفتاری است که در طی روند رشد گفتار و زبان کودک یعنی بین ۲ تا ۶ سال خود را نمایان می کند.
بروز لکنت می تواند با هر علت خاص یا حتی بدون هیچ علتی باشد.
ترس علت اصلی لکنت نیست:
اصطلاحا، ترس می تواند باعث بروز لکنت شود، بسیاری از ما، در کودکی ترس های غیرمعمولی را تجربه کرده ایم اما دچار لکنت نشده ایم،
چرا که از نظر عصب شناختی مستعد لکنت نبوده ایم، پس ترس علت لکنت نیست.
اضطراب علت لکنت است؟
اضطراب یک عامل نوسان دهنده ی لکنت است، طوری که با هر بار تجربه ی اضطراب شاهد افزایش شدت لکنت خواهیم بود.
اضطراب علت لکنت نیست اما می تواند پیامدی از لکنت، در بزرگسالان دارای لکنت باشد.
اگرچه تحقیقات قبلی قادر به ارائه شواهد روشن و ثابت از رابطه بین اضطراب و لکنت نبود (اینگام ، 1984 ؛ منزیس و همکاران ، 1999) ، تعدادی از پیشرفتهای روش شناختی درک بسیار قوی تری از نقشی که اضطراب اجتماعی در آن بازی می کند را تسهیل کرده است.
به طور خاص ، ارزیابی های تشخیصی نشان داده است که:
اختلال اضطراب اجتماعی برای بسیاری از بزرگسالانی که لکنت دارند ممکن است یک تجربه ناتوان کننده باشد.
علاوه بر این ، مشخص شده است که:
ویژگی های اختلال اضطراب اجتماعی ، مانند ترس از ارزیابی منفی و رفتارهای ایمنی ، به طور برجسته ای در افراد بزرگسال دارای لکنت وجود دارد ، و همچنین ممکن است در خدمت حفظ اضطراب اجتماعی و تشدید لکنت باشد.
این احتمال وجود دارد که مشکلات ارتباطی و عواقب منفی که در طول زندگی برای کسانی که لکنت دارند به وجود آمده ممکن است به طور قابل توجهی در ایجاد اختلال اضطراب اجتماعی نقش داشته باشد.
همچنین قابل قبول است که وجود اختلال اضطراب اجتماعی در لکنت ممکن است نقایص رفتاری موجود در موقعیت های اجتماعی را تشدید کند و فرصت های تعامل اجتماعی را کاهش دهد ، که به نوبه خود ممکن است اختلال عملکرد را افزایش دهد (کریگ و همکاران ، 2009 ؛ Iverach ، O\’Brian ، و غیره al. ، 2009).
بنابراین ، این یافته ها پیامدهای بالینی قابل توجهی دارند و اهمیت دارد که درمانگران در کنار رفع مشکل لکنت به پیامد های ناشی از آن هم توجه کنند.
باید توجه داشته باشیم که طی تحقیقاتی که انجام شده است:
درمان اضطراب در افراد دارای لکنت به تنهایی نمی تواند باعث درمان لکنت شود.
اما درمان لکنت می تواند موجب کاهش میزان اضطراب فرد در موقعیت های اجتماعی مرتبط با گفتار باشد.
لکنت با سایر درمان های جایگزین خوب میشود:
اکثر ما می‌دانیم این که فقط با مصرف قرص یا اتصال دستگاهی به برق و … امکان نخواهد داشت که ما صحبتی روان و بدون لکنت داشته باشیم.
اما امید داشتن هم کار غیر منطقی ای نیست.
به همین خاطر است که درمان های جایگزین(درمان غیر گفتاردرمانی)در اینترنت بسیار محبوب هستند.بعضی از آن ها می توانند مفید باشند اما برخی دیگر نه.
درمان های جایگزین برای لکنت چیز جدیدی نیست.آن ها از دوره های انگیزشی و ویتامین ها گرفته تا تزریق بوتاکس متفاوت بوده اند.
البته همه ی روش های درمانی جایگزین غیر معمول نیستند و برخی از روش ها به برخی از افراد دارای لکنت کمک کرده است.
با این حال بررسی های انجمن بین المللی لکنت در سالل 2002 و 2009 نشان می دهد که:
در حالی ک برخی از پاسخ دهندگان در برخی از روش های درمانی جایگزین موفقیت را کسب کرده اند.
اما هیچ یک از آن ها به میزان موفقیت گفتاردرمانی نزدیک نشده اند.
در این جا برخی از روش های درمانی جایگزین که در نظر سنجی های ما نشان داده شده است.
لطفا توجه داشته باشید که هیچ درمانی که در مطالعات کنترل شده و منتشر شده ثابت نشده باشد،ایمن و موثر نیست.
دارودرمانی در لکنت
درمان های دارویی ممکن است روزی در کاهش شدت لکنت،به ویژه در ترکیب با گفتاردرمانی،موثر باشد.
در حالی که هیچ دارویی برای درمان لکنت توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده ی آمریکا تایید نشده است.
تحقیقات نشان می دهد که:
برخی از داروهای ضد دوپامین که برای سایر اختلالات تایید شده اند ممکن است مفید باشند.
همچنین می توانند توسط نوجوانان نزدیک به سنین بزرگسالان و بزرگسالان توسط روانپزشک یا پزشک تجویز شوند.
درمان دارویی برای کودکان دارای لکنت به هیچ عنوان توصیه نمی شود.
درمان لکنت با طب سنتی :
طب سنتی تاریخچه ی طولانی ای دارد.
مجموعه ای از دانش ها،مهارت ها و تمرینات بر پایه ی نظریات،باورها و تجربیات بومی فرهنگ های مختلف، چه قابل توجه باشد؛،چه نه.
در حفظ سلامت و همچنین پیشگیری،تشخیص،بهبود یا درمان بیماری های جسمی و روانی استفاده می شود.
ویتامین ها و داروهای گیاهی:
25% از پاسخ دهندگان در انجمن بین المللی لکنت در سال 2009 تا حدودی موفقیت آمیز ارزیابی شده و با 75% موفقیت آمیز نیستند.
هیچ مطالعه ی کنترل شده و منتشر شده ای درباره ی چنین درمان هایی برای لکنت وجود ندارد و بهتر است در صورت بروز عوارض جانبی یا تداخل با سایر داروها با پزشک مشورت کنید.
درمان لکنت با دستگاه
دستگاه های کمکی نظیر DAF (delayed auditory feedback) نحوه ی شنیدن صحت های شما را تغییر می دهند،که برخی در افراد دارای لکنت کمک می کنند که روان تر صحبت کنند.
در نظر سنجی انجمن بین المللی لکنت، سال 2009 :
تقرببا نیمی از کسانی که از وسایل کمکی استفاده می کردند،آن ها در مدیریت لکنت خود موفق دانستند.
به ویژه کسانی که گفتاردمانی در رابطه با استفاده از دستگاه خود داشتند،اما :
75%از پاسخ دهندگان در نظر سنجی به ندرت از دستگاه کمکی خود استفاده می کردند یا استفاده از آن را به طور کامل متوقف کرده بودند.
برنامه ی ریزی زبان شناختی عصبی که همچنین با درک و نگرش سر و کار دارد:
توسط 11٪ از پاسخ دهندگان بسیار موفق ، 26٪ تا حدودی موفق و 63٪ کاملاً موفق ارزیابی شد.
درمان لکنت با هیپنوتیزم
هیپنوتیزم به آرامش کمک می کند و ممکن است به کاهش تنش مرتبط با لکنت کمک کند. با این حال ، کمتر از 3٪ از پاسخ دهندگان نظرسنجی انجمن بین المللی لکنت ، هیپنوتیزم را بسیار موفق ارزیابی کردند. برای 20٪ تا حدودی موفق بود و برای 77٪ اصلا موفق نبود.
دوره های انگیزشی به تقویت اعتماد به نفس کمک می کنند و 19 درصد از پاسخ دهندگان به نظر می رسد این امر در مدیریت لکنت زبان بسیار موفق است.
49٪ آن را تا حدودی موفق و 32٪ آن را اصلا موفق ارزیابی نکردند.
مشارکت در پشتیبانی از لکنت به شما کمک می کند.
اکثر پاسخ دهندگان نظرسنجی که در گروه های پشتیبانی محلی یا کنفرانس ملی انجمن بین المللی لکنت شرکت کرده اند گفتند که:
مشارکت پشتیبانی در بهبود اعتماد به نفس ، تمرین گفتاری در یک محیط حمایتی ، یادگیری بیشتر در مورد لکنت و بررسی نگرش نسبت به لکنت بسیار مفید است.
علاوه بر این ، بزرگسالانی که در گروه های پشتیبانی شرکت می کنند ، احتمالاً گفتار درمانی موفقی دارند.
درمان لکنت با نوروفیدبک امکان پذیر است؟
![\"درمان](\"https://stutteringhome.com/wp-content/uploads/2021/06/neurofeedback.jpg\")
یکی دیگر از عقاید نادرست لکنت این است که میشود لکنت را با نوروفیدبک درمان کرد.
توجه داشته باشید که:
اختلال در توانایی های عصبی عضلانی دستگاه گفتار و سطح زبان شناختی کودک می تواند به عنوان دلیلی منطقی برای لکنت باشد.
اما نوروفیدبک نمی تواند روی رشد گفتار و زبان تاثیر شگرفی داشته باشد و شواهدی مبتنی بر تاثیر نروفیدبک در لکنت نیست.
نروفیدبک شواهدش برای اختلالات روانپزشکی مثل اختلال توجه تمرکز ثابت شده که آن هم نیاز به تعداد جلسات بالا دارد.
لکنت از تقلید کردن ممکن است به وجود بیاید؟
لکنت سه نوع است یا منشاء رشدی دارد،یا عصبی یا روان زاد،که در منشا رشدی می تواند ریشه ی وراثتی هم داشته باشد.
اگر فرض کنیم فرد دارای پیش زمینه ی لکنت که هنوز لکنتش بروز نکرده از یک فردی که ناروانی طبیعی دارد تقلید کند و بعد از مدتی لکنتش بروز کرده،
به دلیل تقلید نبوده که لکنت به وجود آمده،بلکه خودش پیش زمینه ی لکنت را داشته است.
لکنت مسری نیست.
از آنجا که لکنت اغلب در خانواده ها وجود دارد ، اما کودکانی که پدر یا مادر یا نزدیکی نزدیک به لکنت دارند ممکن است مستعد لکنت باشند.
این به دلیل ژن های مشترک است نه تقلید.
اضطراب علت لکنت است
از آنجا که گویندگان روان گاهی عصبی یا تحت فشار روانی دچار نارسایی بیشتری می شوند ، برخی تصور می کنند که:
افرادی که لکنت دارند به همین دلیل این کار را انجام می دهند.
در حالی که افرادی که لکنت دارند ممکن است مضطرب باشند زیرا لکنت دارند ، دلیل این مسئله مضطرب بودن نیست.
پس این مطلب نیز یک عقیده نادرست لکنت است.
لکنت یک اختلال روانشناختی است.
عوامل عاطفی غالباً با لکنت همراه هستند اما در درجه اول یک بیماری روانی (روانی) نیست.
درمان لکنت اغلب شامل :
مشاوره برای کمک به افرادی است که دچار لکنت می شوند تا :
با نگرش ها و ترس هایی که ممکن است نتیجه لکنت باشد ، مقابله می کنند.
لکنت در اثر آسیب عاطفی ایجاد می شود.
برخی اظهار داشته اند که یک دوره آسیب زا ممکن است باعث لکنت در کودکی شود که از قبل مستعد ابتلا به آن است.
اما اتفاق نظر کلی علمی این است که این معمولاً دلیل اصلی لکنت نیست.
لکنت عادتی است که افراد در صورت تمایل می توانند آن را ترک کنند.
اگرچه نحوه ایجاد لکنت در افراد در الگوهای خاصی ممکن است ، اما علت لکنت به خودی خود یک عادت نیست.
از آنجا که لکنت یک بیماری با پایه های عصب شناختی است ، بسیاری از افراد دارای لکنت دارند در کودکان و بزرگسالان در کنترل گفتار خود بدون تکنیک های گفتاردرمانی ناموفق عمل می کنند.
مجبور کردن یک کودک چپ دست به راست دست شدن باعث لکنت می شود؟!
این امر در اوایل قرن 20 به طور گسترده ای اعتقاد داشت اما از سال 1940 در بیشتر مطالعات رد شده است.
اگرچه تلاش برای تغییر قدرت دستی لکنت ایجاد نمی کند ، اما:
استرس ناشی از اجبار کودک برای تغییر دست ممکن است باعث بروز لکنت در برخی از افراد شود.
بزرگسالان و کودکانی که لکنت دارند ، ممکن است گاهی در صحبت کردن تردید داشته باشند ، حتی اگر ذاتاً خجالتی نباشند.
افرادی که لکنت دارند می توانند قاطع و صریح باشند.
همچنین بسیاری از آن‌ها در سمت های رهبری که نیاز به صحبت دارند موفق می شوند.
افرادی دارای لکنت هوش و توانایی پایین تری دارند ؟
افرادی که لکنت دارند این موضوع را هر روز رد می کنند. جامعه لکنت سهم دانشمندان ، نویسندگان و اساتید دانشگاه را دارد. افرادی که لکنت دارند در هر حرفه ای که قابل تصور است به موفقیت رسیده اند.
لکنت در نتیجه فرزند پروری بد ناشی می شود.
وقتی کودک لکنت می کند ، تقصیر والدین نیست. استرس در محیط کودک می تواند لکنت را افزایش دهد ، اما دلیل آن نیست.
تحقیقات علمی ثابت کرده اند که :
سبک فرزند پروری والدین علت لکنت نیست اما سخت گیری والدین می تواند باعث ماندگاری این اختلال شود.
شناسایی یا برچسب زدن کودک به عنوان یک فرد دارای لکنت منجر به لکنت مزمن می شود.
این نظریه که:
آگاه کردن کودکان باعث ماندگاری لکنت می شود، یا برچسب زدن به صحبت های کودکان باعث تبدیل ناروانی طبیعی به لکنت می شود
منسوخ شده است.
در این جا بررسی عقاید نادرست لکنت به پایان رسید.
ارزیابی و درمان لکنت :
در نهایت به شما توصیه می‌کنیم در صورتی که خود یا کودکتان دچار لکنت هستید سریعا به گفتاردرمانگر مراجعه کنید.
زیرا درمان لکنت با گفتاردرمانی است و گفتاردرمانگر می‌تواند شما را در این زمینه راهنمایی کند.
تیم خانه لکنت به عنوان اولین تیم تخصصی درمان لکنت همراه شما در این مسیر است. جهت رزرو نوبت ارزیابی و درمان لکنت روی نوشته کلیک کنید.
منبع
Social anxiety disorder and stuttering: Current status and future directions-Lisa Iverach∗, Ronald M. Rapee-2014
