در صورتی که قصد درمان لکنت زبان کودکان در خانه را دارید، حتما این مقاله از خانه لکنت را تا انتها دنبال کنید، زیرا نکات ارزشمندی برای والدین کودکان دارای لکنت گفته شده که می تواند در کاهش لکنت فرزندان عزیزشان، تاثیر گذار باشد.
حقیقت این است که اضطراب، ترس یا خجالت باعث لکنت زبان نمی‌شوند. کودکانی که لکنت زبان دارند ممکن است در شرایطی مانند صحبت کردن جلوی همکلاسی‌ها، افراد جدید یا موقعیت‌های ناآشنا، بیشتر دچار لکنت شوند. با این حال، احساسات باعث بروز لکنت زبان نمی‌شوند.
علوم مدرن جهش‌های متعددی را در چندین کروموزوم مرتبط با لکنت زبان کشف کرده‌اند. این جهش‌ها می‌توانند ارثی باشند، اگرچه جمعیت مردان نسبت به زنان بیشتر در معرض لکنت زبان هستند. بنابر اعلام انجمن ملی لکنت زبان آمریکا، 60 درصد از افرادی که لکنت زبان دارند، سابقه خانوادگی لکنت زبان دارند.
بنابراین، آیا کاری از شما برای کمک به کودکی که لکنت زبان دارد برمی‌آید؟ بله، مطمئناً. به عنوان مثال، می توانید به فرزندتان کمک کنید تا تمرینات مربوط به لکنت زبان را در خانه انجام دهد.
ما در خانه لکنت، افراد دارای لکنت بسیاری را درمان کرده ایم که شامل کودکان، نوجوانان و بزرگسالان می شود. برای مشاهده نتایج درمان خانه لکنت، می توانید به صفحه درمان شدگان لکنت زبان مراجعه کنید.
اگر شما یا فرزندتان و یا یکی از اطرافیان تان دچار لکنت زبان است و قصد دارید این اختلال را به صورت قطعی درمان کنید، با ما تماس بگیرید.
پیش از آنکه به درمان خانگی لکنت زبان کودکان بپردازیم، بیایید ابتدا مبانی آن را درک کنیم.
چرا لکنت زبان در کودکان پیش دبستانی شایع است؟
در مورد کودکان پیش دبستانی که دچار لکنت زبان هستند، گفتاردرمانی، تمرینات گفتاری منظم و تمرین می تواند لکنت را کاهش داده و حتی آن را از بین ببرد.
لکنت زبان در کودکان بین سنین 2.5 تا 3 سالگی، زمانی که مهارت های زبانی خود را با سرعت باورنکردنی به دست می آورند، شایع است. چنین لکنتی به عنوان لکنت تکاملی شناخته می شود و در کودکان شایع است و طی چند ماه به خودی خود از بین می رود.
بسیاری از گفتاردرمانگران توصیه می کنند که اگر کودک کمتر از 6 ماه دچار لکنت زبان شده است، منتظر بمانند و گفتار او را مشاهده کنند.
در صورتی که لکنت زبان آنها بیش از 6 تا 12 ماه طول کشیده باشد، والدین کودکان دچار لکنت زبان باید به دنبال کمک آسیب شناس گفتار و زبان یا گفتاردرمانگر باشند.
چه کسی در معرض خطر بالای لکنت زبان قرار دارد؟
لکنت زبان یا لکنت نسبتاً شایع است. به گفته کارشناسان، بسیاری از کودکان هنگام یادگیری زبان جدید یا گسترش سریع دایره واژگان خود دچار لکنت زبان می شوند.
کودکان در بسیاری از موارد به طور طبیعی بر لکنت خود غلبه می کنند، اما ممکن است برای برخی به یک وضعیت مادام العمر تبدیل شود. عوامل خطر بالا عبارتند از:
- سابقه خانوادگی لکنت زبان.
- شیوع لکنت زبان برای بیش از 12 ماه.
- اگر کودک دارای لکنت، پسر باشد. دختران سریعتر بهبود می یابند. دختری که بیش از 12 ماه دچار لکنت زبان شده باشد، در معرض خطر بیشتری برای لکنت مداوم قرار دارد.
کودکی که دیرتر شروع به لکنت می کند (شروع بعد از 3.5 سالگی) احتمال بیشتری برای لکنت مداوم دارد.
کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم در سنین پایین در معرض خطر لکنت زبان قرار دارند. سایر اختلالات و شرایطی که همزمان با لکنت زبان رخ می دهد عبارتند از اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD)، سندرم توره (TS)، اختلالات شنوایی، اختلال پردازش شنوایی مرکزی و فلج مغزی.
چگونه بفهمیم کودک دچار لکنت زبان است؟
لکنت زبان رشدی دارای چند نشانه‌ی قابل توجه است. این علائم لکنت زبان عبارتند از:
- مشکل در شروع یک کلمه، جمله یا عبارت
- تکرار یک سیلاب، کل یک کلمه یا یک صدای خاص
- بریده بریده صحبت کردن، مکث‌های بیش از حد و جا افتادن حروف
- کش دادن قسمتی از کلمات یا کل کلمه
- اضافه کردن صداهایی مانند “ام” یا “آه” در ابتدای کلمه بعدی
همراه با این علائم، موارد زیر را نیز ممکن است مشاهده کنید:
- لرزش یا ارتعاش لب و یا فک
- سفت شدن ماهیچه‌های صورت
- گره کردن مشت‌ها
- پلک زدن سریع و ناگهانی
- تکان دادن سر
اگر کودکی هنگام تلاش برای بیرون آوردن کلمات دچار فشار جسمی شود، ممکن است نشان دهنده مشکل جدی لکنت زبان باشد. همچنین ممکن است متوجه شوید صدای آنها هنگام تکرار تغییر می‌کند و اوج می‌گیرد.
اینها نشانه‌هایی هستند که به جای اینکه منتظر رفع شدن لکنت زبان کودک خود باشید، باید اقدامات پیشگیرانه‌ای برای کمک به او را انجام دهید.
اگر متوجه لکنت زبان کودک خود شدید، چه باید بکنید؟
باید به دنبال کمک یک گفتار درمانگر باشید. این کار ممکن است ترسناک به نظر برسد، اما گفتار درمانی برای کودکان می تواند شامل چند تمرین ساده برای لکنت زبان در خانه باشد که توسط والدین هدایت می شود.
در بسیاری از موارد، گفتار درمانگر رویکردی غیرمستقیم در پیش می گیرد و با والدین و سایر اعضای خانواده صحبت می کند. درمان لکنت زبان کودکان با هدف کاهش نگرانی خانواده و تغییر تعاملات خانوادگی-کودک انجام می شود.
والدین چه تمریناتی را می توانند با کودکان برای کاهش لکنت زبان انجام دهند؟
ما در خانه لکنت همیشه اینجا هستیم تا به شما در درک گفتار درمانی برای لکنت زبان و پیامدهای آن کمک کنیم. در اینجا برخی از رایج ترین فعالیت هایی که گفتار درمانگر شما ممکن است از شما بخواهد با فرزندتان انجام دهید، آورده شده است:
1. صحبت با سرعت آهسته تر و با مکث
صحبت کردن با سرعت کم دو هدف دارد:
- به عنوان الگویی برای فرزند شما عمل می کند. او می تواند یاد بگیرد که صحبت روان و سلیس چگونه به نظر می رسد.
- باعث می شود فرزندتان احساس عجله کمتری کند. آنها متوجه می شوند که می توانند برای پاسخگویی زمان بیشتری بگذارند و روان تر صحبت کنند.
ما بیشتر اوقات در حالی که با یک فرد بزرگسال روان صحبت می کنیم، میگوییم :
– “سلام، چطوری؟”
در حالی که با فرزندی که دارای لکنت است باید به این شکل صحبت کنید:
– “سلام، حااالت چطوره امروز؟”
همچنین می توانید مکث های بیشتری به گفتار خود اضافه کنید تا کندتر شود، اما طبیعی تر به نظر برسد. بنابراین، به جای صحبت عجله ای همیشگی خود، سعی کنید … بیشتر … شبیه … این … صحبت کنید. مکث های … کوتاه … در طول گفتار شما … باعث می شود … شما … آرام تر … و خونسردتر به نظر برسید.
همچنین می‌توانید هنگام بازی یا صحبت با فرزندتان، سعی کنید کلمه اول هر جمله را کمی کش دهید. این کشش اضافی به فرزندتان نشان می‌دهد که چگونه به طور طبیعی وارد یک کلمه شود و روانی گفتار را در مکالمات به کار گیرد.
2. معرفی گفتار با زمان هجا (Syllable-Timed Speech):
تکنیک گفتار با زمان هجا (STS) می‌تواند لکنت زبان فرزند شما را در حدود ۱۲ ماه تقریباً تا ۹۶ درصد کاهش دهد. با این حال، این روش تنها در صورتی مؤثر است که هر روز با فرزندتان تمرین کنید!
در اینجا نحوه‌ی گنجاندن گفتار با زمان هجا را در مکالمات روزانه خود با فرزندتان آورده‌ایم:
این. گونه. صحبت. کنید. هر. نقطه. نشان. دهنده. مکثی. بر. روی. هجا. های. کلمات. جمله. است.
کودکان زیر ۶ سال می‌توانند با تمرین گفتار با زمان هجا به مدت ۱۰ دقیقه، ۴ تا ۶ بار در روز به مدت ۱۲ ماه، لکنت زبان خود را تا ۹۶ درصد کاهش دهند.
ممکن است صحبت کردن با زمان هجا در مکالمات روزانه برای شما دشوار باشد. قبل از اینکه این روش را با فرزندتان امتحان کنید، می‌توانید به راحتی با ضربه زدن پا برای هر هجا آن را تمرین کنید.
در ابتدا، صحبت کردن با تک تک هجا (سیلاب) ممکن است کمی عجیب به نظر برسد، اما این کاملا قابل درک است. صدای خود را طبیعی نگه دارید و با سرعت معمولی صحبت کنید. به سادگی به آن به عنوان «ایجاد مرزهای مشخص برای هر هجا» در مکالمات روزمره خود فکر کنید.
3. کاهش انتظارات
کودکی که دچار لکنت زبان است، شروع خودجوش مکالمه را دشوار می داند. تنها کاری که از نیاز است شما انجام دهید این است که انتظارتان را از فرزند خود در مقایسه با یک فرد عادی کاهش دهید.
تحقیقات روانشناسی کودک نشان می‌دهد که پرسیدن سوالات زیاد می‌تواند باعث ایجاد استرس یا اضطراب در فرزند شما شود که می‌تواند لکنت او را بدتر کند. بنابراین اجازه دهید احساسات، دانش و تجربیات خود را به طور خودجوش به اشتراک بگذارند.
اجازه دهید فرزندتان در مورد آنچه می خواهد بحث کند، بازی کند یا تماشا کند، پیشقدم شود. جملاتشان را تمام نکنید یا حدس نزنید که چه می خواهند بگویند. به آنها زمان بدهید تا جملات خود را تمام کنند.
به جای اینکه از آنها سؤال بپرسید، نظرات مختصری ارائه دهید. برای مثال، به جای اینکه بپرسید «خب، آنجا چه بازی می‌کنی؟»، می‌توانید بگویید، «می‌بینم که پلی استیشن بازی می‌کنی».
یادگیری به طور طبیعی برای کودکان اتفاق می افتد و دلیل کمی وجود دارد که باور کنیم پرسیدن سوالات کافی باعث عقب افتادن روند یادگیری او شود.
4. پذیرش پاسخ‌های کلامی جدید
پاسخ‌های کلامی درست مانند بازخورد به صحبت کردن کودک شما عمل می‌کنند. از آنجایی که مغز کودکان قابلیت ارتجاعی بالایی دارد (توانایی یادگیری چیزهای جدید)، آنها حتی بدون اینکه تکنیک‌های پیچیده گفتاردرمانی را به آنها آموزش دهید، می‌توانند صحبت کردن روان را یاد بگیرند.
در اینجا پنج پاسخ کلامی وجود دارد که می‌توانید هنگام صحبت با کودک خود استفاده کنید:
زمانی که صحبت او روان است:
مطمئن شوید که او را تشویق می کنید. جملاتی مانند «عالی بود عزیزم»، «بدون ایراد صحبت کردی» و «حرف زدنت روون و عالی بود» بگویید.
می‌توانید از او بخواهید که گفتار خود را ارزیابی کند، مانند «فکر می‌کنی بهتر از قبل بود؟»، «روان بود؟» با گفتن «خیلی روان بود» و «با‌‌‌‌‌‌زم روان» صحبت روان او را تایید کنید.
هنگامی که روز بدی را سپری می‌کند یا دچار لکنت می‌شود، می‌توانید:
لکنت او را با گفتن جملاتی مانند «اونجا یه ذره گیر کرد» یا «اون یه کلمه سخت بود» تایید کنید. می‌توانید درخواست اصلاح از او داشته باشید. «میتونی دوباره برام بگیش؟»
با این حال، همه کودکان به نظرات در مورد لکنت یا اصلاح خود واکنش مثبتی نشان نمی‌دهند. اگر کودکتان واکنش منفی نشان داد، به سادگی این کار را رها کنید.
فقط بر پاسخ‌های کلامی مثبت تمرکز کنید. مطمئن شوید که برای هر نظر در مورد صحبت کردن پر‌اشکالش، حداقل 5 پاسخ مثبت به او می‌دهید.
5. افزایش 5 برابری زمان گوش دادن
کودکانی که دچار لکنت زبان هستند، در ابراز خودشان مشکل دارند. داشتن عضوی از خانواده که با دقت به حرف‌های کودک گوش دهد، می‌تواند تاثیر قابل توجهی بر نگرش کودک نسبت به گفتار خود داشته باشد. اطمینان حاصل کنید که هر روز زمان مشخصی را برای “گوش دادن” به فرزند خود اختصاص می دهید.
این زمان می‌تواند بعد از مهدکودک باشد، زمانی که کودک چیزهای زیادی برای گفتن در مورد تجربیات خود دارد، یا درست قبل از اینکه کودک برای بازی به بیرون برود.
“زمان گوش دادن با کیفیت” به کودک شما نشان می‌دهد که “شما برای او آنجا هستید”، اگرچه باید به طور عمدی، از ارائه پیشنهاد یا دستورالعمل، به ویژه در مورد گفتار او در این مدت، خودداری کنید.
بازی با دقت با کودک می‌تواند منجر به بهبود قابل توجهی در گفتار او شود. برای مثال، بازتاب دادن حالات کودک در حین بازی با نشانه‌های صوتی، مانند صداهای ناامیدی زمانی که چهره کودک همان احساسات را نشان می‌دهد، می‌تواند در دراز مدت اعتماد به نفس کودک را تقویت کند.
شما باید اجازه دهید کودک شما در طول بازی تعاملی، شما را رهبری کند. این بازی همچنین باید بدون ساختار، خودجوش و برای کودک شما لذت بخش باشد.
جمع‌بندی و سخن پایانی
در صورتی که فرزند شما علائم لکنت زبان از جمله تکرار، کشیدن صداها و انسداد گفتار را نشان می‌دهد، باید فوراً با یک گفتاردرمانگر معتبر مشورت کنید.
یک متخصص با در نظر گرفتن زمینه لکنت زبان کودک، شدت آن و بر اساس آن، درمان‌های مناسب لکنت را پیشنهاد خواهد کرد.
برای چندین دهه، منابع مختلف “نوشیدن با نی” را به عنوان تمرینی برای کمک به کاهش لکنت زبان در کودکان توصیه کرده اند. با کمال تاسف، هیچ مدرکی برای اثبات این ادعا وجود ندارد. در حال حاضر، هیچ مطالعه منتشر شده ای وجود ندارد که نشان دهد نوشیدن با نی بتواند لکنت زبان کودک را کاهش دهد. با این حال، چندین تمرین لکنت زبان دیگر وجود دارد، مانند تمریناتی که در بالا به آنها اشاره شد، که می توانید در خانه به فرزند خود آموزش دهید.
“تمرین فک” شامل باز کردن دهان تا حد امکان و بالا بردن نوک زبان به سمت سقف دهان است. این تمرین ممکن است ماهیچه های فک و زبان را تقویت کند، اما کمکی به روانی گفتار فرزند شما نمی کند! گفتار روان به چیزی فراتر از ماهیچه های قوی برای بیان نیاز دارد. تمرین دادن ماهیچه های فک برای کاهش لکنت زبان در کودکان کافی نیست.
وقتی فرزند شما شروع به لکنت زبان می کند، طبیعی است که احساس نگرانی، درماندگی و حتی گناه کنید. ممکن است فکر کنید که با فرزندتان بیش از حد سختگیر بوده اید یا به اندازه کافی وقت با او نگذرانده اید که باعث لکنت او شده است.
این باور کاملا اشتباه است. لکنت زبان معمولا در برخی خانواده ها وجود دارد و عوامل ژنتیکی متعددی در بروز اختلال روانی گفتار در دوران کودکی نقش دارند.
گاهی اوقات، استرس ناشی از نقل مکان به محله جدید، رفتن به مدرسه جدید و تغییرات ناگهانی در خانه مانند تولد نوزاد جدید ممکن است لکنت زبان را در کودکانی که آمادگی ژنتیکی برای آن را دارند، تحریک کند. با این حال، به شدت بعید است که سبک زندگی شما باعث لکنت زبان فرزندتان شده باشد.
لکنت زبان یک اختلال روانی گفتار است که گاهی در خانواده ها وجود دارد. این نشان می دهد که لکنت زبان یک عامل ارثی (ژنتیکی) دارد. با این حال، اگر شما لکنت دارید، هیچ تضمینی وجود ندارد که فرزند شما نیز دچار لکنت زبان شود.
اگر شما فرد بزرگسالی هستید که لکنت دارید، نباید احساس فشار کنید که لکنت خود را در مقابل فرزندتان پنهان کنید. کودکان نمی توانند با تماشای یا تقلید از یک عضو خانواده که لکنت دارد، اختلال در روانی گفتار را به دست آورند.
در واقع، شما باید بدون پنهان کردن لکنت خود با اعتماد به نفس صحبت کنید تا این پیام را به فرزندتان منتقل کنید که او حتی با وجود لکنت زبان، می تواند بدون شرم و خجالت صحبت کند.
زمانی که کودکی دچار لکنت زبان می شود، والدین باید در اسرع وقت به فکر مشورت با یک آسیب شناس گفتار و زبان (SLP) باشند. مداخله زودهنگام، شانس غلبه کودک بر لکنت زبان را افزایش می دهد. لکنت زبان با شروع زودهنگام ممکن است در سنین پایین 22 ماهگی ظاهر شود.
اگر کودک شما در حدود 3 سالگی علائم لکنت زبان را نشان دهد، می توانید از یک گفتاردرمانگر کمک بگیرید. آسیب شناسان گفتار و زبان، تمرینات گفتاری را برای کودکان پیش دبستانی بسیار جوان توصیه نمی کنند، زیرا این کار باعث کند شدن روند طبیعی رشد زبان می شود.
هیچ دستورالعمل مشخصی در مورد سن مناسب برای شروع درمان لکنت زبان وجود ندارد. آسیب شناسان گفتار و زبان معمولاً شروع آن را طی 6 تا 12 ماه اول پس از مشاهده علائم لکنت زبان توصیه می کنند.
گفتاردرمانی غیرمستقیم مانند برنامه Lidcombe به طور ویژه در کمک به والدین برای اعمال تقویت های مثبت کلامی که می تواند به کاهش لکنت زبان در کودکان خردسال کمک کند، مؤثر است.
در واقع، راهنمایی و کمک به کودک شما با تمرینات لکنت زبان در خانه امکان پذیر است. با این حال، برای ارزیابی پیشرفت فرزندتان، توصیه می شود از مشاوره یک آسیب شناس گفتار و زبان (SLP) یا گفتاردرمانگر کمک بگیرید. فقط درمان در خانه برای کودکی که دچار لکنت زبان است و آموزش تمرینات به او کافی نیست.
شما باید بتوانید پیشرفت او را در هر ماه اندازه گیری کنید.
یک آسیب شناس گفتار و زبان می تواند به شما بیاموزد که شدت و میزان لکنت زبان را اندازه گیری کنید، برنامه ریزی تمرینات و فعالیت ها را برای رسیدن به حداکثر نتایج مثبت انجام دهید و اطلاعات به روز در مورد گفتاردرمانی لکنت زبان را که فرزندتان ممکن است به آن نیاز داشته باشد، ارائه دهد.
برای کمک به کودک لکنت زبان در خانه، با پرسیدن سوالات کمتر شروع کنید. همیشه با دقت به حرف های او گوش دهید و جملاتش را کامل نکنید.
سعی کنید با او به آرامی صحبت کنید و هنگام پاسخگویی عجله اش نکنید. اگر فرزند شما به اندازه کافی بزرگ شده است که متوجه شود گفتارش با همسالانش متفاوت است، در مورد لکنت زبان بیاموزید و حقایق را به او بگویید. آموزش لکنت زبان به کودک شما، راهی برای توانمند کردن اوست.
لکنت زبان در کودکان پیش دبستانی بیشتر از آن چیزی است که فکر می کنید، رایج است. اگر فرزند پیش دبستانی شما شروع به نشان دادن علائم و نشانه های لکنت زبان کند، می توانید با کند کردن سرعت گفتار خود به او کمک کنید.
سعی کنید سوالات کمتری از آن ها بپرسید. وقتی با شما صحبت می کنند، سعی کنید با تمام توجه به حرف هایشان گوش دهید. اگر در مورد یک کلمه یا عبارت دچار مشکل شدند، آن را برایشان کامل نکنید. در عوض، می توانید مودبانه از آنها بخواهید که یک بار دیگر آن را برای شما تکرار کنند.
همیشه از تقویت مثبت استفاده کنید و از توبیخ، انتقاد و مقایسه گفتار آنها با همسالانشان خودداری کنید. هنگامی که متوجه لکنت زبان فرزندتان شدید، همیشه باید با یک آسیب شناس گفتار و زبان (SLP) مشورت کنید.
ما در خانه لکنت، افراد دارای لکنت بسیاری را درمان کرده ایم که شامل کودکان، نوجوانان و بزرگسالان می شود. برای مشاهده نتایج درمان خانه لکنت، می توانید به صفحه درمان شدگان لکنت زبان مراجعه کنید.
اگر شما یا فرزندتان و یا یکی از اطرافیان تان دچار لکنت زبان است و قصد دارید این اختلال را به صورت قطعی درمان کنید، با ما تماس بگیرید.
