تجربه درمان لکنت زبان و گزارش های پیشرفت مراجعین خانه لکنت

 حامد ۳۰ ساله درباره تجربه درمان لکنت زبان خود این چنین بیان می‌کند: « زمانی که در دوران مدرسه بودم شاید بدترین لحظاتی که سپری کردم به خاطر مشکل لکنت زبان بود. در تمام امتحانات کتبی نمره بیست می گرفتم و می‌توانستم خط به خط کتاب را در برگه بنویسم.

در کلاس درس و موقع خواندن از روی کتاب یا صحبت کردن دچار لکنت می شدم. همیشه خجالت می کشیدم حرف بزنم و پاسخ معلم را بدهم. وقتی نوبت به خواندن من می‌رسید روی یک کلمه قفل می کردم و رد شدن از روی یک کلمه برایم سخت بود. به مرور زمان دوستانم مرا فردی خجالتی کمرو و گوشه‌گیر می‌دانستند. من آدم خجالتی یا کمرو نبودم اما دیگران مشکل مرا درک نمی کردند، من فقط درگیر مشکل لکنت زبان بودم.»

حامد که تجربه درمان لکنت زبان دارد معتقد است که حتماً درمان لکنت باید در کودکی شروع شود. در کودکی فرد خیلی سریعتر درمان می شود. کسی که در بزرگسالی هنوز درگیر لکنت است به علت تخریب شخصیتی که در این سالها حس کرده است دیرتر درمان می شود. همزمان با درمان لکنت زبان بزرگسالان باید روح آنها نیز درمان شود. او معتقد است لکنت زبان فرد را دچار صفاتی مثل اضطراب، خجالتی بودن و حسرت، تنهایی و انزوا می کند. برای درمان باید لکنت را پذیرفت و آن را درمان کرد.